بریده‌هایی از کتاب دهقانان

البته، مادام، به فقر نباید اهمیت داد، چرا که علل پنهانی دارد و علّت آن را تنها خدا می‌داند. علل مادّی اغلب ناشی از تقدیر است، و علل اخلاقی زاده‌ی سرشت آدمی است، ومقاصدی که ابراز می‌داریم نتیجه‌ی سرشت ماست که بدبختانه گاهی اوقات برای جامعه حاصلی در بر ندارد

آقای شارل، شما که ازدواج نکرده‌اید، هرگز ازدواج نکنید تا شما را به خاطر تخم و ترِکه‌هایی‌که می‌کارید سرزنش نکنند!..

فرزندان موجب بدنامی‌ی پدرانند

ممکن است فقرا جان بدهند، امّا هرگز نابود نخواهند شد!...

ملّت زندگی‌ی سختی دارد، امّا به حیات خود ادامه می‌دهد، چرا که زمان با اوست!...

بورژواها و دولت، سر و ته یک کرباسند! اگر همه‌ی ما ثروتمند بودیم آنها چه می‌شدند؟... آیا آنها خودشان مزارع‌شان را شخم می‌زدند و درو می‌کردند؟ ثروتمندان به بینوایان احتیاج دارند! من مدّت ده سال ثروتمند بودم، خوب می‌دانم درباره‌ی فقرا چه فکر می‌کردم!...

رعایت اصول اخلاقی را نباید با مذهب یکی دانست، چون با رفاه و تنعّم پدید می‌آید؛ چنان‌که مشاهده می‌شود، در محیطی برتر وقتی ثروت به انسان روی می‌آورد، ظرافتِ طبع در جان آدمی شکوفا می‌شود. انسان اصولاً درستکار و پابند اخلاق است و در طبقه دهقان یک استثناء است.

رعایت اصول اخلاقی را نباید با مذهب یکی دانست، چون با رفاه و تنعّم پدید می‌آید

«من نه‌فقط او را دوست دارم، بلکه به او احترام می‌گذارم و عزیزش می‌دارم.»

«فرزندانم، وقتی که نمی‌توان کارِ دیگری کرد، مردن سزاوار است.»،