بریده‌هایی از کتاب موش ها و آدم ها

کتاب‌ها همیشه خوب نیستن، آدم یه نفر رو نیاز داره تا کنارش باشه، آدم اگه کسی رو نداشته باشه دیوونه می‌شه. فرقی نمی‌کنه که اون یه نفر کی باشه، تا اون‌جا که همراهت باشه...

هر کسی یه کم از یه زمین رو می‌خواد، نه خیلی. فقط چیزی که متعلق به خودش باشه. چیزی که بتونه روش زندگی کنه و کسی نتونه بیرونش کنه. من هرگز هیچی نداشتم. تقریباً در این ایالت برای همه محصول کاشتم، اما محصول خودم نبودن، وقتی هم که برداشت‌شون می‌کردم، هیچی مال خودم نبود.

اسلیم با نگاه عمیقی به جورج آرام گفت: "آدمای زیادی نیستن که با هم سفر می‌کنن" در فکر فرو رفت: "نمی‌دونم چرا. شاید هر کسی توی این دنیای لعنتی از دیگری وحشت داره."

کتاب‌ها همیشه خوب نیستن، آدم یه نفر رو نیاز داره تا کنارش باشه، آدم اگه کسی رو نداشته باشه دیوونه می‌شه. فرقی نمی‌کنه که اون یه نفر کی باشه، تا اون‌جا که همراهت باشه... بهت می‌گم..." کروکس شروع به گریستن کرد: "بهت می‌گم که یه آدم مریض می‌شه وقتی زیادی تنها می‌شه."

کتاب‌ها همیشه خوب نیستن، آدم یه نفر رو نیاز داره تا کنارش باشه، آدم اگه کسی رو نداشته باشه دیوونه می‌شه. فرقی نمی‌کنه که اون یه نفر کی باشه، تا اون‌جا که همراهت باشه...

من آدمایی رو دیدم که برای کارگری تنها به مزارع میرن. این خوب نیست. اونا تفریحی ندارن. همدم و هم‌صحبتی ندارن. بعد از مدت زیادی خبیث میشن. می‌خوان تمام مدت دعوا راه بندازن

آدم یه نفر رو نیاز داره تا کنارش باشه، آدم اگه کسی رو نداشته باشه دیوونه می‌شه. فرقی نمی‌کنه که اون یه نفر کی باشه

فرض بگیر کسی رو نداشتی. فرض بگیر که نمی‌تونستی به خوابگاه بری و اجازه نداشتی ورق بازی کنی اون هم فقط به خاطر این‌که یه سیاه‌پوست هستی. اون موقع این رو چطور دوست داشتی؟ فرض بگیر تو فقط باید این‌جا می‌نشستی و کتاب می‌خوندی. فقط می‌تونستی با نعل اسب بازی کنی تا این‌که هوا تاریک بشه، اما بعدش باید کتاب می‌خوندی. کتاب‌ها همیشه خوب نیستن، آدم یه نفر رو نیاز داره تا کنارش باشه، آدم اگه کسی رو نداشته باشه دیوونه می‌شه. فرقی نمی‌کنه که اون یه نفر کی باشه، تا اون‌جا که همراهت باشه... بهت می‌گم..." کروکس شروع به گریستن کرد: "بهت می‌گم که یه آدم مریض می‌شه وقتی زیادی تنها می‌شه."

درختان بید با هر بهار تازه و سبز می‌شوند،

آدم وقتی این‌جا تنها توی شب می‌شینه، شاید کتاب بخونه یا فکر کنه یا چیزایی مثل این. بعضی وقتا فقط فکر می‌کنه و هیچی برای گفتن به خودش نداره که مثلا این‌جوریه و یا این‌جوری نیست. شاید اگه اون کسی رو ببینه، ندونه که چطور باید باهاش برخورد کنه. آدم نمی‌تونه به دیگران رجوع کنه و ازشون بپرسه که آیا اونا هم این مساله رو درک می‌کنن یا نه. آدم هیچی نمی‌تونه بگه.