بریده‌هایی از کتاب راهنمای کهکشان برای اتواستاپ زن ها

«واقعاً عجیبه. دقیقاً همون موقعی که آدم فکر می‌کنه زندگی از این بدتر نمی‌شه، یه اتفاقی می‌افته و آدم می‌بینه که خیلی بدتر از این هم هست.»

وظیفه‌ی رییس‌جمهور نه اعمال قدرت که پرت کردن حواس مردم از قدرته.

فقط شش نفر در کهکشان می‌دونستن که مهم‌ترین وظیفهٔ رییس‌جمهور نه اعمال قدرت که پرت کردن حواس مردم از قدرته.

بعد از سال‌ها خون دل خوردن و تلاش کردن اعلام کردند

«زندگی! توروخدا واسه من از زندگی تعریف نکن!»

مشکل این سیاره اینه، یا بهتر بگیم این بود، که اغلب ساکنانش بیشتر وقت‌ها ناراضی بودند و احساس خوشبختی نمی‌کردند.

اون‌سر دنیا، توی یه بخشِ ملال‌آور و کشف‌نشده‌ی یکی از نواحی بی‌اهمیت و ازمدافتاده‌ی بازوی غربی کهکشان، خورشید زرد و کوچکی می‌درخشه که هیچ‌کس براش تره هم خُرد نمی‌کنه. دور این خورشید و به فاصله‌ی نود و هشت میلیون‌مایلیِ اون، یه سیاره‌ی کوچک و بی‌اهمیت می‌چرخه. ساکنان این سیاره‌ی سبز و آبی‌رنگ، که جدشون به میمون‌ها می‌رسه، اون‌قدر عقب‌مونده‌اند که فکر می‌کنند با اختراع ساعت دیجیتال فیل هوا کردند.

«واقعاً عجیبه. دقیقاً همون موقعی که آدم فکر می‌کنه زندگی از این بدتر نمی‌شه، یه اتفاقی می‌افته و آدم می‌بینه که خیلی بدتر از این هم هست.»

یه مردی رو با میخ به تنه‌ی خشک یه درخت چسبوندند، اون هم فقط به این دلیل که گفته بود که اگه آدم‌ها یه‌بار هم که شده باهم مثلِ آدم رفتار کنند، دنیا خیلی باحال می‌شه.

البته تو زمونه‌ی پیشرفته و مدرن ما هیچ‌کس این‌جور خرافات رو باور نمی‌کنه.