بریده‌هایی از کتاب قلعه‌ی حیوانات

انسان تنها دشمن واقعی ماست. او را از صحنه خارج کنید تا ریشهٔ تمام بدبختی‌ها، گرسنگی و کار و زحمت بیش از حد، بخشکد. «انسان، موجودی است که تنها مصرف‌کننده است؛ ولی هیچ تولیدی ندارد. نه شیر می‌دهد، نه تخم می‌کند و آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد. سرعت دویدن او نیز به‌حدی نیست که بتواند خرگوش بگیرد؛ اما با همهٔ این‌ها، سلطان همهٔ حیوانات است. از حیوانات کار می‌کشد و در ازای آن، غذای بخور و نمیری به آن‌ها می‌دهد که فقط تلف نشوند و بقیه را خودش تصاحب می‌کند.

از این طریق است که می‌توانیم ثروتمند و آزاد باشیم. پس چه‌کار باید بکنیم؟ بله، باید روز و شب تلاش کنیم و جسم و روح خود را به‌کار گیریم تا نسل بشر را از روی زمین ریشه‌کن کنیم! دوستان، پیام من به شما این است: شورش! من نمی‌دانم این شورش کی به‌وقوع می‌پیوندد، شاید هفتهٔ دیگر یا شاید صدسال دیگر؛ ولی می‌دانم و مثل روز برایم روشن است که دیر یا زود، عدالت برقرار خواهد شد. بنابراین، رفقا، باقی عمر کوتاه خود را تنها به این موضوع فکر کنید و علاوه بر آن، پیام مرا به کسانی که بعد از شما می‌آیند برسانید تا نسل‌های آینده به تلاش و مبارزهٔ خود ادامه دهند تا به پیروزی برسیم.

«زندگی، با آسیاب یا بدون آسیاب، طبق معمول همیشه سخت و دشوار می‌گذرد.»

پاسخ او به هر مشکل و گرفتاری این بود: «من بیش‌تر کار خواهم کرد!»

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند.

جنگ جنگ است. انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.

«رفیق، احساساتی نشو! جنگ جنگ است. انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.»

«انسان، موجودی است که تنها مصرف‌کننده است؛ ولی هیچ تولیدی ندارد. نه شیر می‌دهد، نه تخم می‌کند و آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد. سرعت دویدن او نیز به‌حدی نیست که بتواند خرگوش بگیرد؛ اما با همهٔ این‌ها، سلطان همهٔ حیوانات است.

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند.

او همیشه به‌جای «تقلیل» از کلمهٔ «تعدیل» استفاده می‌کرد