بریده‌هایی از کتاب عادت های انعطاف پذیر

زندگی ما سیال و پر از دگرگونی است. چرا عادت‌هایمان را سخت و شکننده می‌سازیم؟ حتماً باید رویکرد بهتری وجود داشته باشد.

بسیاری از افراد اهمیت دوستان و خانواده‌شان در حمایت بیرونی را درک می‌کنند اما، همین تعداد، از اهمیت عادت‌هایشان در حمایت درونی بی‌خبر هستند. بسیاری با وجود حمایت‌های بیرونیِ سطح بالا بازهم دچار درماندگی می‌شوند، چراکه آنها فاقد حمایت‌های درونی‌اند. انسان‌ها هرچقدر هم که دوستتان داشته باشند، نمی‌توانند به‌جای شما زندگی کنند. عادت‌های مفید، در زمان‌های پراسترس ما را متعادل و ثابت‌قدم نگه می‌دارند.

ما در جست‌وجویمان برای یافتن یگانه پاسخ «درست»، دوست داریم از بخش‌های درست پاسخ‌های دیگر رو برگردانیم و چشم‌هایمان را روی نقص‌های پاسخ خود ببندیم.

در سفرتان برای شکل دادن الگوهای رفتاری بهتر، ممکن است وسوسه شوید که سریعاً و شدیداً تمام هدف‌هایتان را تا سطوح بالا افزایش دهید. اما اگر مسیرهای عصبی پشتیبانی‌کنندهٔ این رفتارها در مغزتان ساخته نشده باشد، ترجیحات رفتاری قبلی جایشان را خواهند گرفت. موقع دنبال کردن تغییر، صبور باشید. این اتفاق نمی‌تواند به سرعت رخ دهد، بهترین کار این است که این حقیقت را بپذیرید.

«آب، سیال، نرم و جاری است. اما همین آب صخره را می‌فرساید، صخره‌ای که سخت است و نمی‌تواند جاری شود. این یک قانون است که هرچه سیال، نرم و جاری باشد، بر هرچه صلب و سخت باشد غلبه می‌یابد. این هم تناقضی دیگر: نرمی، قدرت است.» لائوتزو

طولی نکشید که کم‌کم در مورد اینکه چه کسی هستم و چقدر کم‌ارزشم افکاری وحشتناک پیدا کردم. حتی اینکه می‌دانستم این آزمایشی عامدانه و موقتی است، چیزی را عوض نمی‌کرد. هرچه بیشتر کاری را انجام دهید، بیشتر کیستی شما را تعریف می‌کند.

هرکسی که یک‌بار هم رویکرد قدم‌های کوچک مثل خرده‌عادت‌ها را امتحان کرده باشد می‌داند که هرروز به‌راحتی پیروز شدن، بی‌نهایت نشاط‌آور است. موفقیت‌های کوچکتان ممکن است روی کاغذ خوب به‌نظر نرسند اما زمانی‌که به هم مرتبط شوند، می‌توانند مغز را تغییر دهند، نیروی حرکتی ایجاد کنند و ۱۰۰% حصول‌پذیر باشند. این جذاب است. به همین خاطر است که هدف‌های کوچک (هنگامی که درست درک و به‌کار گرفته شوند) می‌توانند به‌طور طبیعی انگیزهٔ ما برای عمل کردن شوند. این نقطه‌ای بسیار بسیار مطلوب است. وقتی روی نردبان بالا می‌رویم تا به چیزهای بزرگ‌تر و بزرگ‌تری فکر کنیم باید از خودمان سؤال کنیم نقطهٔ مطلوب بعدی کجاست. پیروزی‌های کوچک نیروی حصول‌پذیری نهایی را پیشکش می‌کنند.

کسانی که رژیم می‌گیرند، بیشتر در خوردن افراط می‌کنند و بیشتر وزنشان زیاد می‌شود تا کسانی که رژیم نمی‌گیرند. عجیب به‌نظر می‌رسد، تا زمانی‌که درنظر بگیرید که کسانی که رژیم می‌گیرند بردهٔ رژیم منتخبشان هستند. برده‌ها چه‌کار می‌کنند؟ شورش می‌کنند و به‌دنبال آزادی‌اند. درسی مهم، اگر می‌خواهید وزن کم کنید، چیزبرگر را نماد آزادی نکنید.

باید کاری که می‌کنید (و تمام ملزوماتش) را دوست داشته باشید و به آن احترام بگذارید تا بتوانید هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها آن را ادامه دهید. معنایش این است که نمی‌توانید احساس کنید بردهٔ هدف‌هایتان هستید؛ باید احساس کنید که ارباب شمایید و واقعاً باشید.

اکثر هدف‌گذاری‌ها و سیستم‌ها خشک و سازگار ناپذیرند و ظاهراً بی‌توجه به طبیعت زندگی؛ این می‌تواند باعث شود مغز قدرتمند و توانمندمان حسی شبیه به یک زندانی پیدا کند.