نظرات کاربران درباره کتاب مائده‌ های زمینی

به جرأت میتونم بگم یکی از بهترین کتاب هایی بود که توی عمرم خوندم. کتاب به صورت داستانی نیست و یک ریتم آرام و یکسان رو از ابتدا داره تا انتها. کتاب در خصوص عرفان و فلسفه ست. عرفانی که خدا رو در تمام مخلوقات میبینه و هرچیزی رو نشانی از وجود خدا میدونه. کلا یک انرژی مثبتی پشت این کتاب هست که وقتی میخونید با تمام وجود حس میکنید. بهترین جمله های کتاب: "باید اهمیت در نگاه تو باشد نه در آنچه می نگری" "گیاهانی که عمرشان بیشتر از یک سال نیست، گل های ظریفشان به هم فشرده تر است" و.... حتماً بخونید

ناتانیل ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در چیزیی که به ان می نگریی سهراب;من نمیدانم که چرا میگویند اسب حیوان نحیبی است کبوتر زیباست و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد.....چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید

اگر هوس باقلوا کردید بسم ا... خط به خط کتاب شیرین و طنازه یاد استاد ادبیاتم افتادم با اون عینک و موهای جو گندمیش قمار عاشقانه عبدالکریم سروش و مائده های زمینی و سعدی خوانی هاش کاش برگردم اونجا، یکی از معدود فصل های شیرین و دلخواهم از زندگی گذشته ازاون کتاب هاست که خط به خطش و بریده می زارم حلال کنین مقصر طاقچه است که امکان بریده گذاری رو فقط برای جمع گذاشته و نه انتخابی برای خودم یا همگان البته پیشنهاد دادم برای انتشار، گزینه خودم و همگان رو در نظر بگیرن که هر کی طالب نیست خسته نشه

"کاش کتابم به تو بیاموزد که بیش تر از این کتاب به خود بپردازی... و سپس بیش تر از خود به دیگر چیزها" 📚مائده های زمینی/آندره ژید خیلی لطیف بود مثل نسیمی که صورت آدمو نوازش می کنه. من با ترجمه ی خانم بحرینی خوندم ولی به نظرم ترجمه ی آقای داریوش پرویز ادبی تر و زیباتره.

(۶-۱۲-[۱۲۲]) مائده های زمینی یکی از کتاباییه که انسان رو تشویق میکنه تا از زندگی و زیبایی های اون لذت ببره و یا به قول خیام "دم رو دریابه"؛ قسمت هایی از کتاب که حالت سفرنامه رو داره کمی کسل کننده ست ولی بقیه بخش ها خوب و آموزنده بود.

اصلا ترجمش خوب نیست‌

کاش ترجمه خانم بحرینی هم بزارید برای نسخه نوشتاری این کتاب.

تو دبیرستان هم داشتیم. یادش بخیر

داشتن احساس حقیقی از تظاهر به آن احساس کمابیش غیر قابل تشخیص است

عاشقین ادبیات نباید از این کتاب بگذرن 😍

سلام...به این جمله دقت کنید: ناتانائیل !باید تو در خویشتن،تمام کتابها را بسوزانی... کاربرانی که آمادگی روحی و روانی دارند که به این جمله جامه عمل بپوشانیم و در نوشته هایمان،از دل خود بنویسیم،بدون هیچ اطلاعات کتابی،اینجا اعلام آمادگی کنند...🙂⚘

کتاب بسیار خوبی است. اگرچه در قرن ۱۹ میلادی نوشته شده است اما دکتر شریعتی در بعضی آثارش از ما ئده های زمینی یاد کرده است.

توصیه می‌کنم اگر احتمال می‌دهید کتاب را کامل نخونید کلا شروعش نکنید چون در دفتر چهام (قسمت آخر کتاب) هست که بیشتر با دیدگاه ژید آشنا می‌شوید و منظورش از حرف‌هایی که زده را بهتر درک می‌کنید. مثلا منظور ژید از خدا نیاز به توضیح داره گاهی منظورش عشقه و گاهی همانطور که خودش در کتاب نوشته «طبیعت را خدا می‌نامم». اما متاسفانه هرکس از ظن خودش تأویل می‌کنه. ژیدی که روحانیون زمان با او مخالف بودند و کتبی دارد که ممنوعش کردند همیشه و همواره از عشق الهی سخن نمی‌گوید، البته برعکس آن هم غلط است همانطور که خود در مقدمه‌ای که در سال 1927 بر این کتاب نوشت چنین می‌گوید:«برخی نمی‌توانند یا نمی‌خواهند در این کتاب چیزی جز ستایش امیال یا غرایز ببینند. به گمان من چنین نظری تا حدی ناشی از کوته‌بینی است. من هرگاه این کتاب را می‌گشایم، بیش از هر چیز در آن ستایشی از وارستگی می‌بینم. این است آنچه با ترک دیگر مطالب کتاب نگاه داشته‌ام و دقیقاً به همین است که هنوز وفادار مانده‌ام.» همچین:«وقتی از عملی لذت می‌برم، برای من دلیل خوبی است که آن عمل را انجام بدهم... مادامی که لبانت برای بوسیدن هنوز شیرین است، سیراب کن... چنان زندگی کن که زندگیت بدون ترس از نتایج محرماتی که اخلاقیات رسمی بر تو تحمیل می‌کند، پذیرای هر رویدادی باشد.» او خطر افتادن در قید و بند کتاب خود را هم به خواننده هشدار می‌دهد و در آخر از او می‌خواهد که:«کتاب مرا به دور بینداز، مگذار متقاعدت کند! گمان مبر که حقیقت تو را کس دیگری می‌تواند برایت پیدا کند ... به خود بگو که این کتاب هم چیزی نیست، مگر یکی از هزاران شیوه رویارویی با زندگی. تو راه خویش را بجوی»! پ.ن: در نظرات خیلی از ترجمه ایراد گرفته بودند اما به نظر من هم روان بود و هم ادبی و شاعرانه. هرچند با ترجمه‌های دیگه مقایسه نکردم اما همین هم به نظر راضی کننده اومد. اینکه برخی جملات ادبی برای درک شدن نیاز به تأمل داشته باشند همیشه از ترجمه‌ی ضعیف نیست گاهی باید درنگ کنیم برای فهم منظور نویسنده و با فهمیدنش به لذت برسیم. البته ممکنه کسایی که تازه شروع کردن به خواندن متون ادبی هم براشون سخت باشه و فکر کنند ایراد از ترجمه‌ست که نمی‌فهمند😬

ناتانائیل کاش هیچ انتظاری در وجودت حتی رنگ هوس به خود نگیرد،بلکه تنها آمادگی برای پذیرش باشد

کتاب فضای آرامی داره و با متنش باعث میشه بیشتر فکر کنیم. برای مثال براش مهمه وقتی داریم کاری رو انجام میدیم احساس داشته باشیم و معتقده هرکاری بدون احساس بی فایدس. و ما رو به سمت نگرش جدید و متفاوت سوق میده : بکوش که عظمت در نگاه تو باشد و نه آن چیز که به آن می‌نگری. که برام جالب بود چون با : چشم هارا باید شست، جور دیگر باید دید. (سهراب سپهری)، قرابت داشت. در کل جملات بسیار بسیار زیبا و پر مفهمومی داره. 🍃🖇️

شگفتا!ناتانائیل تو خدارا در تملک داری و خود از آن بی خبر بوده ای... ناتانائیل،تنها خداست که نمیتوان در انتظارش بود،در انتظار خدا بودن،ناتانائیل،یعنی در نیافتن اینکه اورا هم اکنون در وجود خود داری....❤❤ ترجمه مهستی بحرینی👆

بسیار زیباست ولی عیبی که داره غلط تایپی زیاد داره

درک عمیق می خواهد و فهمی عظیم و روحیه ای لطیف! عالی❤

من ترجمه پرویز داریوش وجلال آل احمد خواندم معرکه بود ولی بعضی جاها نفس گیر بود

اسم آندره ژید در حد تاریخ ادبیات حفظ کردن دبیرستان میشناختم اما همیشه بخاطر اون جمله معروف "بکوش عظمت در نگاه تو باشد نه در آنچه می نگری " دوست داشتم کتابش بخونم...و این کتاب فوق العاده است...عالی...بنظر جستاری درباره شناخت خدا و خیلی متفاوت این کتاب حتما نوش جان کنید👌