کتاب بچه‌های آینه

«بچه‌های آینه» نوشته ماریا گریپ(۲۰۰۷-۱۹۲۳)، نویسنده سوئدی ادبیات کودک و نوجوان است. در بخشی از این رمان نوجوانان می‌خوانیم: مانند هر سال، اسولاتزا هم به نمایشگاه آمده بود و چادر خود را در گوشه‌ای بر پا کرده بود. او ضمن فروختن فرشهایش، فال هم می‌گرفت. با خودش چند فرش زیبا به رنگ تیره آورده بود که در خارج چادر به معرض نمایش گذاشته بود. ساویو، کلاغ سیاه، هم در یک قفس قدیمی در جلوی چادر آویزان شده بود. گاهی مردمی که وارد چادر می‌شدند، ناگهان با قفس برخورد می‌کردند و آن را به حرکت درمی‌آوردند. ساویو خوشحال بود و برای اینکه حضور خود را در میان قفس به مردم نشان دهد، این کلمه‌ها را به زبان می‌آورد: ـ ساویو هستم، کلاغ سیاه، برای جواب دادن، داناتر از خیلی از آدمهایی که سؤال می‌کنند. بعضیها ناراحت می‌شدند به حساب این می‌گذاشتند که کلاغ مغروری است. اما بعضیها به او مهربانی می‌کردند و متعجب در کنار او می‌ماندند. اسولاتزا اصلاً از این کار ساویو خوشش نمی‌آمد، چون واقعا این حرفها را شایسته او نمی‌دانست ولی شاید اگر او دو تا چشم داشت، این طور با مردم رفتار نمی‌کرد. تصمیم گرفت او را متوجه افکار و رفتار سطحی خود کند. کلاغ برای اینکه او را اذیت نکنند، با مهربانی پاسخ داد: ـ کمتر دانایی پیدا می‌شود که روحیه شاد داشته باشد و دانا و عاقل کسی است که ملایمت رفتار می‌کند. اسولاتزا آهی کشید، چون در میان حرف‌های ساویو واقعیتی بود که او آن را تجربه کرده بود. او نگران طرحهای فرش خود بود که برای نمایشگاه آماده کرده بود. هر بار که نگاهی به فرشها می‌انداخت ناراحت و غصه‌دار می‌شد. او قدم می‌زد و سرش را تکان می‌داد؛ طوری که گلها و بالهای پروانه‌های روی کلاهش با ناراحتی به حرکت درمی‌آمدند. ساویو با حالت طعنه به او گفت: «به جای ناله کردن و آه کشیدن، کارهای بهتری هم می‌شود انجام داد.»