کتاب نفس می کشم

کتاب نفس می کشم نوشتهٔ غلامرضا رمضانی است. انتشارات به پویش این مجموعه داستان کوتاه را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی ۴ روایت از دوران کودکی و نوجوانی است.

درباره کتاب نفس می کشم

کتاب نفس می کشم یک مجموعه داستان کوتاه و معاصر و ایرانی را در بر گرفته است. عنوان این داستان‌ها عبارت است از «هنوز صبح نشده»، «پاهام خواب رفتن»، «بشر خوش‌شانس» و «نفس می‌کشم». این کتاب با بخشی به نام «یادداشت خانم رخشان بنی‌اعتماد» آغاز شده و سپس مقدمهٔ نویسنده و سخن ناشر را در بر گرفته است. این کتاب در واقع حاوی ۴ روایت از دوران کودکی و نوجوانی در قالب داستان کوتاه است.

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب نفس می کشم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.