کتاب نمایشنامه شازده کوچولو

کتاب نمایشنامه شازده کوچولو نوشتهٔ عباس جوانمرد است. نشر قطره این نمایشنامهٔ اقتباسی از داستان «شازده‌کوچولو» به قلم آنتوان دو سنت اگزوپری را برای نوجوانان روانهٔ بازار کرده است. این نمایشنامه از نسخهٔ شازده‌کوچولو با ترجمهٔ محمد قاضی اقتباس شده است.

درباره کتاب نمایشنامه شازده کوچولو

کتاب نمایشنامه شازده کوچولو حاصل اقتباسی به قلم عباس جوانمرد از داستان معروف شازده‌کوچولو است. عباس جوانمرد این اثر را برای نوجوانان به نمایشنامه تبدیل کرده است. کودکان و نوجوانان در مدارس یا گروه‌های تئاتر خود می‌توانند از این کتاب استفاده کنند و این داستان را به اجرا درآورند. تمام صحنه‌ها به‌خوبی و با جزئیات توضیح داده شده است و حتی نویسنده چگونگی طراحی‌صحنه، استفاده از تصاویر و در صورت نیاز چگونگی کوتاه‌کردن نمایشنامه را بیان کرده است.

می‌دانیم که داستان مشهور «شازده‌کوچولو»، جایی در پس نمادها و نشانه‌ها قرار گرفته است. این اثر حاوی دنیایی است سرشار از عشق و سادگی و کودکی. در این کتاب صحبت از عمق ماجرای هستی است. صحبت از دنیای بی‌شیله‌و‌پیلهٔ کودکی است؛ دنیایی که در آن از عدد و ارقام و حساب و کتاب خبری نیست و خیال جریان دارد. داستان از زبان خلبانی روایت می‌شود که کودک درونش زنده است، اما بعد از سرخوردگی ناشی از فهمیده‌نشدن بر روی بروز احساسات خالصانه‌اش سرپوش گذاشته است. زمانی که تک‌وتنها در کویری فرود اضطراری انجام می‌دهد، ناگهان «شازده کوچولو» جلوی چشمانش ظاهر می‌شود. «شازده کوچولو» کنجکاو است و پر از سؤال. از سیاره‌ای ناشناخته آمده است و دلش می‌خواهد دنیا را بگردد. به سیارات مختلف سفر کرده است و در آخرین سفرش با این خلبان روبه‌رو شده است. او دیگر قصد بازگشت دارد. گلی دارد که چشم‌انتظار او است. از تمام دنیا این گل تنها هم‌دمش است. گفت‌وگوی بین شازده کوچولو و خلبان پیرامون گل، سیاره و گشت‌وگذار شازده‌کوچولو می‌چرخد و احساس عجیبی را در خلبان داستان زنده می‌کند؛ احساسی که در عمق وجود خواننده هم زنده می‌شود. آنتوان دوسنت اگزوپری خودِ بالغ و بزرگسال مخاطب را با کودک درونش روبه‌رو می‌کند. او می‌پرسد کودک درونتان چند ساله است؛ اصلاً هنوز زنده هست؟ کودکان راه‌ورسم زندگی اصیل را نشان می‌دهند؛ البته به کسانی که می‌خواهند ببینند. «آنتوان دوسنت اگزوپری» یادآوری می‌کند که بد نیست گاهی به آسمان دل کودکمان نگاهی بیاندازیم.

خواندن کتاب نمایشنامه شازده کوچولو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان شازده‌کوچولو، ادبیات نمایشی ایران و قالب نمایشنامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آنتوان دو سنت اگزوپری

آنتوان دوسنت اگزوپری یکی از مشهورترین نویسندگان تاریخ جهان است که با نوشتن کتاب شازده کوچولو، محبوبیتی جاودان برای خود خرید. این نویسنده هرگز اصراری برای اینکه یک اثر ادبی بیافریند نداشت، بلکه همیشه در تلاش بود تا روایت شخصی خود را بیان کند و مسائل را از دیدگاه خاص خودش ببیند و احتمالاً این موضوعْ رمزی از موفقیت او است؛ چراکه او به‌واسطهٔ پروازکردن، یک حس ناب و متفاوت را تجربه و حضورش در سرزمین‌های دیگر، افق‌های دیدش را باز و گسترده کرده بود.

آنتوان دوسنت اگزوپری ۲۹ ژوئن ۱۹۰۰ در لیون، یکی از شهرهای فرانسه به دنیا آمد. او پدرش را در ۴سالگی از دست داد. از همان دوران تحصیل عشق به نوشتن در او جوانه زد و در سال ۱۹۲۵ یکی از داستان‌هایش به نام «مانون» را در یک نشریهٔ ادبی منتشر کرد، اما آنچه جوانهٔ عشق او به نوشتن را به درختی پربار بدل کرد، تجربهٔ پرواز و سفرکردن به سرزمین‌های دیگر بود. با سفرکردن بود که او با مردم و فرهنگ‌های مختلف آشنا شد و در کتاب‌هایش از آن تجربیات هم یاد کرد. اگزوپری در سال ۱۹۳۱ با زنی به نام کانسوئلو ازدواج کرد؛ بانویی تندمزاج و مبتلا به آسم که بعدا به شکل گل، در داستان شازده کوچولو سر برآورد؛ گلی که سرفه هم می‌کرد.

اگزوپری به‌عنوان یک خلبان تجاری موفق کار می‌کرد. هواپیمای او در خطوط پست تجاری میان اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی در رفت‌وآمد بود. هنگامی که جنگ آغاز شد، او در شرایط سنی و وضعیت سلامتی مناسبی نبود که بتواند به ارتش بپیوندد؛ بااین‌حال به نیروی هوایی آزاد فرانسه در شمال آفریقا پیوست. هواپیمای او در ۳۱ ژوئیه ۱۹۴۴ در پروازی اکتشافی بر فراز دریای مدیترانه دچار سانحه شد. هرچند در گذشته حدس می‌زدند که او در حملهٔ آلمان‌ها جان خود را از دست داده است، اما در نهایت و با پیداشدن لاشهٔ هواپیمای او، این فرضیه منتفی شد. احتمالاً هواپیما دچار نقص فنی شده بود. به‌هرحال اگزوپری عمر کوتاهی داشت، اما توانست با خلق کتاب‌های ارزشمند، به یکی از قهرمانان ملی فرانسه تبدیل شود.

معروف‌ترین اثری که از آنتوان دوسنت اگزوپری به جا مانده است، داستان مشهور شاهزاده کوچولو است. او نوشتن این داستان را در سال ۱۹۴۱ آغاز کرد، با مداد و آبرنگ تصویرهای زیبایی برای آن آفرید و آن را در ۱۹۴۳ منتشر کرد. این کتاب مهم در سدهٔ بیستم عنوان سومین کتاب پرفروش جهان را از آن خود کرد. این کتاب حالا بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه فروخته و به ۱۰۰ زبان نیز ترجمه شده است. حال حساب اینکه چندبار مورد اقتباس‌های سینمایی و انیمیشنی نیز قرار گرفته است با خودتان!

«هوانورد» داستان کوتاهی است که در سال ۱۹۲۶ در یک نشریه منتشر شد و بعد پایه و اساس کتاب «پیک جنوب» او را شکل داد. اگزوپری کتاب «زمین انسان‌ها» را در سال ۱۹۳۹ منتشر کرد. «خلبان جنگ» هم نام کتابی است که در سال ۱۹۴۲ منتشر شد و شرح مأموریتی است که او در طول دوران جنگ در سال ۱۹۴۰ از سر گذرانده بود. «نامه به یک گروگان» کتاب دیگری است که در سال ۱۹۴۳ منتشر شد. از اگزوپری پس از مرگش نیز کتاب‌های بسیاری منتشر شد؛ کتاب‌هایی مانند قلعه (۱۹۴۸)، نامه‌های جوانی و دفترچه‌ها (۱۹۵۳)، نامه‌ها به مادر (۱۹۵۵)، نوشته‌های جنگ (۱۹۸۸) و مانون رقاص که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد.

آنتوان دوسنت اگزوپری جوایز و افتخارات زیادی را هم از آن خود کرد. او نشان لژیون دونور و جایزهٔ فمینا را در سال ۱۹۲۹ از آن خود کرد و ۱۰ سال بعد جایزهٔ بزرگ رمان فرهنگستان فرانسه را در سال ۱۹۳۹ گرفت. جایزهٔ کتاب ملی آمریکا در سال ۱۹۴۰ و ۲ نشان صلیب جنگ یکی در سال‌های ۱۹۴۰ و دیگر در ۱۹۴۴ پس از مرگش دریافت کرد که به پاس زحمات او در جنگ جهانی و حضورش در نیروهای متفقین به او اهدا شد. در سال ۲۰۰۸ بنیاد اگزوپری با حمایت بنیاد فرانسه و همچنین اعضای خانواده و دوستداران او تأسیس شد. اهداف این بنیاد، اجرای پروژه‌های مختلف در سراسر جهان برای کمک به جوانان برای دستیابی به آینده‌ای بهتر بوده است؛ جوان‌هایی که در محیط‌های خشن و با شرایطی نامطلوب زندگی می‌کنند.

درباره محمد قاضی

محمد قاضی در ۱۲ مرداد ۱۲۹۲ در شهر مهاباد در استان آذربایجان غربی و در ایران به دنیا آمد. او از ابتدای دههٔ ۱۳۲۰ با ترجمهٔ اثری کوچک از «ویکتور هوگو» به نام «کلود ولگرد»، نخستین قدم را در راه ترجمه برداشت و پس از آن ۱۰ سال ترجمه را کنار گذاشت. در سال ۱۳۲۹ پس از صرف یک‌سال‌ونیم وقت برای ترجمهٔ «جزیرهٔ پنگوئن‌ها» نوشتهٔ «آناتول فرانس»، به‌زحمت توانست ناشری برای این کتاب پیدا کند، اما ۳ سال بعد که این اثر انتشار یافت، به‌دلیل شیوایی و روانی و موضوع متفاوت کتاب، آناتول فرانس از ردیف نویسندگان بی‌بازار که کتابشان را در انبار کتاب‌فروشان در ایران خاک می‌خورد به درآمد. در این‌باره «نجف دریابندری» در روزنامهٔ اطلاعات مطلبی با عنوان «مترجمی که آناتول فرانس را نجات داد» نوشت.

محمد قاضی در سال ۱۳۳۳ کتاب «شازده کوچولو» نوشتهٔ آنتوان دوسنت اگزوپری را ترجمه کرد که بارها تجدیدچاپ شد. او با ترجمهٔ دورهٔ کامل «دن کیشوت» اثر سروانتس در سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۷ جایزهٔ بهترین ترجمهٔ سال را از دانشگاه تهران دریافت کرد. محمد قاضی در ۱۳۵۴ به بیماری سرطان حنجره دچار شد. هنگامی که برای معالجه به آلمان رفت، بیماری تارهای صوتی و نای او را گرفته بود و پس از جراحی، به‌علت از دست‌دادن تارهای صوتی، دیگر نمی توانست سخن بگوید و از دستگاهی استفاده می کرد که صدایی ویژه تولید می‌کرد؛ بااین‌حال کار ترجمه را ادامه داد و ترجمه‌های جدیدی از او تا آخرین سال حیاتش انتشار یافت. او ۵۰ سال ترجمه کرد و نوشت. نتیجهٔ تلاش او ۶۸ اثر اعم از ترجمهٔ ادبی و آثار خود او به زبان پارسی است. محمد قاضی در سحرگاه چهارشنبه ۲۴ دی ۱۳۷۶ در ۸۴سالگی در تهران درگذشت و در مهاباد به خاک سپرده شد. فروردین ۱۳۸۶ خورشیدی در کوی دانشگاه مهاباد از مجسمهٔ ۴متریِ این مترجم نامدار ایرانی ساختهٔ «هادی ضیاءالدینی» پرده‌برداری شد.

بخشی از کتاب نمایشنامه شازده کوچولو

«چراغ‌های تالار آرام خاموش می‌شود و همراه با آن صدای هواپیمای یک‌موتوره از دور به گوش می‌رسد، صدا نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود و مشخص می‌گردد که هواپیما دچار نقص فنی است. در تاریکی مطلق سالن، صدای موتور خراب هواپیما با وضوح تا پشت پرده می‌رسد ناگهان صدای برخورد هواپیما با زمین و خاروخاشاک و تخته‌سنگ به گوش می‌رسد و این سروصداها با موسیقیِ مناسبی ادغام می‌شود ـ پس از لحظاتی، اینک در تاریکی فقط صدای ملایم موسیقی به گوش می‌رسد... جلو صحنه آرام روشن می‌شود، خلبان با لباس خاک‌آلوده که چند جای آن قلوه‌کن و پاره شده است، از سمت چپ صحنه (راست تماشاگر) به وسط صحنه می‌آید و هم‌زمان با قطع موسیقی آغاز به سخن می‌کند.

خلبان: وقتی شش ساله بودم روزی در کتابی یک عکس خوشگل دیدم. این عکس، مار بوآیی رو نشون می‌داد که حیوون درنده‌ای رو می‌بلعید.»