کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر (۱)
معرفی کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر (۱)
«کشتن شوالیه دلیر» تازه‌ترین رمان هاروکی موراکامی، نویسنده محبوب ژاپنی است که به تازگی ترجمه فارسی آن در دو جلد منتشر شده است.
هاروکی موراکامی در این رمان سفری عجیب و غریب به دنیای ارواح و چیزهای ترسناک کرده است.
موراکامی در این اثر بی‌نظیر هم برای چندمین بار قدرت فوق العاده‌اش در درآمیختن واقعیت و خیال را به رخ دنیای ادبیات کشیده است. او در این اثر، هم‌زمان به جست‌وجو در تاریخ و امروز جهان می‌پردازد.
یک پرتره‌نگار اهل توکیو همسرش را ترک می‌کند و پس از مدتی سروکله‌اش در خانه کوهستانی هنرمند مشهوری به نام توموهیکو آمادا پیدا می‌شود. او در زیرشیروانی خانه توموهیکو، یک نقاشی پیدا می‌کند که سرآغاز سفری رازآلود می‌شود. سفری که با صدای یک زنگوله شروع می شود و در آن عشق، تنهایی و جنگ و هنر هم‌پای او می‌شوند.
«شوالیه دلیر» هم مانند داستان‌های عجیب و غریب دیگر موراکامی پر از شگفتی است و کنجکاوی خواننده را برمی‌انگیزد. با خواندن این اثر توصیف‌ناشدنی از راز یک عشق رمانتیک به اضافه بسیاری حقایق دیگر درباره تاریخ و هنر آگاه خواهید شد.
موراکامی در پاسخ به این سوال که ایده رمانش را از کجا آورده، گفته است: «نمی‌دانم. آن را از جایی در اعماق ذهنم بیرون کشیدم. یک دفعه خواستم اولین و دومین پاراگراف‌ها را بنویسم. هیچ ایده‌ای نداشتم که قرار است بعدش چه اتفاقی بیافتد. آن را در کشوی میزم گذاشتم و بعد تنها کاری که باید می‌کردم این بود که منتظر بمانم.»
هاروکی موراکامی در ۱۲ ژانویه سال ۱۹۴۹ میلادی در توکیوی ژاپن چشم به جهان گشود. پدر و مادر او، هر دو معلم بودند و در مدارس مختلف، ادبیات ژاپنی تدریس می‌کردند. پدرِ هاروکی از سربازان جنگ دوم امپراتوری ژاپن و چین بود و در طی این درگیری‌ها به‌شدت دچار جراحت شده بود. موراکامی بعدها در مقاله‌ای به نام از «پدرم که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» بیان کرد که آسیب‌های وارده بر پدرش در زندگی او تأثیر به‌سزایی داشته است.
حجم
۳۶۷٫۱ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحه‌ها
۴۳۱ صفحه
حجم
۳۶۷٫۱ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحه‌ها
۴۳۱ صفحه
نظرات کاربران
من دارم کتاب رو از متن انگلیسی میخونم و با این ترجمه مقایسه میکنم. جدا از سانسور های گاهاً چند صفحه ای جاهایی رو مترجم لازم ندونسته ترجمه کنه! و جاهایی رو اشتباه متوجه شده. خیلی با اطمینان میگم زبان
احساس میکنم کتاب سانسورهای اساسی داشت...یه جاهایی بعضی چیزا برات گنگ میموند..شبیه سریال از سرزمین های شمالی بود..یه چیزایی رو نمیفهمیدی...یا ترجمه مشکل داشت یا سانسور شده بود...خوب بود ولی خواننده در انتها گیج و گنگ کتاب رو تموم میکنه....
خب تا اینجای کار جالب بود ،،،تازگیها دیگه حس فیلم دیدن ندارم،،کتاب ارومم میکنه ،،هر چی کتاب بهتر باشه ،،بیشتر. اروم میشم،،،همین جوری پیش بره دلم میخواد ،داستان بنویسم،،،بریزم بیرون کلمه هایی که تو ذهنم سماع دارن.
به نظر من که ترجمه ی اسدالله حقانی با نام " مردی که میخواست پرتره نیستی را بکشد" کاملتر و بهتره.
این رمان یک رئالیسم جادوییه. در عین سادگی رمان ابعاد متفاوتی رو در خودش جای میده. سطوح مختلفی در رمان قابل درک هست که مطالعه و پرداختن به هر سطح اون دلچسب وگواراست. از روایت ساده ی یک زندگی تا
" از به صدا در آمدن زنگ در شگفت زده نشدم. در حالی که ازسر میز بر میخواستم و دستمال را روی میز می گذاشتم گفتم: چند لحظه منو ببخشید. سپس آن ها را ترک کرده و به سمت در خانه
واقعا کتاب جذابیه، داستان یه جورایی تو جامعه نسبتا غربی شده ژاپن میخواد پل بزنه به فرهنگ سنتی شرقی، شاید خیلی از این تعارضات برای ما هم آشنا باشه... در کل تو مدت مطالعه کتاب نمیشه کنارش گذاشت و آدم از
خوب بود. با کتاباهای دیگه موراکامی متفاوت بود
باز هم رمان شگفت انگیز دیگری از موراکامی، روایت سلیس و روان از زبان اول شخص ( قهرمان داستان) ، موراکامی برای علاقمندان آثارش ، جهانی را به تصویر میکشد که مثل یک تابلوی نقاشی ، در عین زیبایی و
جالب بود👌👌