دانلود و خرید کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه‌ی اتمی ایران محسن رنانی
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه‌ی اتمی ایران اثر محسن رنانی

کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه‌ی اتمی ایران

معرفی کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه‌ی اتمی ایران

اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران نوشته محسن رنانی اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان است. اصل کتاب ۱۵ سال پیش نوشته شده است و نویسنده آن با اصلاحاتی در سال ۱۳۹۸ بازنشر کرده است.

درباره کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران

این کتاب، گزارشی نگران‌کننده از پیش‌بینی آینده نفت (یعنی آینده ایران و خلیج فارس) و تفسیر متفاوتی از مناقشه اتمی ایران و نقش غرب در آن است. بازگویه طرح احتمالی‌ای است که غرب ـ و به ویژه آمریکا ـ از طریق دمیدن در تنور مناقشه اتمی ایران، برای رهایی تمدن غرب از گرفتاری‌های تاریخی خودش، دنبال می‌کند.

محوریت کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران ده ادعا بوده است که نویسنده درده فصل به آنها پرداخته است. این ده ادعا عبارتند از:

۱- کشاندن ایران به حوزه غنی‌سازی محرمانه اتمی، احتمالاً طراحی آمریکایی‌ها بوده است تا ایران را وارد یک مناقشه بلندمدت حساس کنند تا از آن طریق بتوانند یک بازی سیاسی بلندمدت را در منطقه خلیج فارس مدیریت کنند (ایده این است که آمریکایی‌ها با فروش محرمانه نقشه‌ها و تجهیزات اتمی آلوده به ایران از طریق عبدالقدیرخان، دانشمند اتمی پاکستان، که بعداً معلوم شد جاسوس سازمان سیا بوده است، پای ایران را به مناقشه اتمی کشانده‌اند).

۲- غرب و به طور خاص آمریکا تلاش می‌کند تا مناقشه اتمی ایران طولانی شود تا در تحولات بعدی منطقه به ویژه در مدیریت بازارهای جهانی نفت، بتواند با کم و زیاد کردن فتیله این مناقشه، آن حوزه‌ها را تا حدودی مدیریت کند.

۳- تلاش اصلی غرب، به ویژه آمریکا این است که تا سال ۲۰۲۰ از اعتیاد و وابستگی به نفت حوزه خلیج فارس آزاد شود.

۴- نهایتاً غرب تلاش دارد که تا پایان دهه ۲۰۲۰ با سرعت بالایی به سوی جایگزینی نفت با سوخت‌های نو و پاک حرکت کند تا روند گرمایش زمین را متوقف کند. چرا که بیشترین خسارت از گرمایش زمین را خود غربی‌ها خواهند دید.

۵- بهترین راه برای آنکه غرب هم از اعتیاد به نفت منطقه بی‌ثبات خاورمیانه آزاد شود و هم سوخت‌های پاک را جایگزین سوخت‌های فسیلی کند، افزایش طولانی مدت قیمت نفت است. با گران‌شدن نفت، رشد تقاضای نفت کُند و حتی متوقف می‌شود و سرمایه‌گذاری در سوخت‌های پاک نیز اقتصادی می‌شود.

۶- قیمت نفت برای هفت تا ده سال حدود ۱۰۰ دلار و بالاتر می‌ماند تا به اندازه کافی انگیزه برای سرمایه‌گذاری در سوخت‌های پاک ایجاد شود. آنگاه پس از آنکه سرمایه‌گذاری در سوخت‌های پاک به شدت بالا رفت و نیز الگوی مصرف سوخت‌های فسیلی بهبود یافت و نرخ رشد مصرف این سوخت‌ها متوقف شد، قیمت نفت دوباره به زیر ۵۰ دلار کاهش می‌یابد.

۷- اگر اوباما رئیس‌جمهور آمریکا شود (سال ۲۰۰۸)، خطر جنگ از سر ایران رفع می‌شود، اما اوباما با ایران بسیار قاطع‌تر و حساب‌شده‌تر از جورج بوش برخورد خواهد کرد. او از راه‌های سیاسی فشارهای سنگینی بر ایران خواهد آورد و نهایتاً ایران را به نقطه آچمز و مصالحه اجباری خواهد رساند. علت آن نیز این است که اوباما با یک مأموریت روشن و با یک نظریه دقیق در مورد آینده انرژی پا به کاخ سفید خواهد گذاشت و برای تحقق مأموریت خود، یکی از بهترین راه‌ها را طولانی‌کردن مناقشه اتمی همراه با فشار بر ایران خواهد یافت.

۸- اکنون که اوباما اعلام کرده است که حاضر است با ایران گفت‌وگو کند، بهتر است ایران به این موضع اوباما واکنش مثبت نشان دهد و حتی مذاکره با اوباما را قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا (۲۰۰۸) آغاز کند. خواه اوباما در انتخابات برنده شود خواه بازنده، این کار، فرصت‌های انتخاب در آینده را برای ایران افزایش خواهد داد و ایران را از افتادن در مسیری یک طرفه و غیرعقلانی در مناقشه اتمی محفاظت می‌کند.

۹- خسارت‌های اقتصادی مناقشه اتمی برای ایران در بلندمدت به حدی زیاد است که حتی اگر مذاکره با آمریکا نیز به صلاح نظام نیست، بهتر است ایران یک‌طرفه و داوطلبانه، کلیه فعالیت‌های اتمی حساس خود را با اعلام رسمی و آشکار و با تبلیغاتی وسیع برای چند سال متوقف کند و با ایجاد امکان نظارت جهانی، سوءِ‌ظن جهانی در مسئله فعالیت‌های اتمی ایران را از بین ببرد. از بین‌بردن فضای ایران‌هراسی و رفع سوءِ‌ظن و ایجاد اعتماد جهانی نسبت به فعالیت‌های ایران، کوتاه‌ترین و کم‌هزینه‌ترین راهی است که ایران می‌تواند در مناقشه اتمی دنبال کند.

۱۰- خاورمیانه به زودی وارد مرحله جنگ‌های فرسایشی و مخرب خواهد شد. کاهش درآمدهای نفتی، گسترش فقر و شکاف طبقاتی همراه با مداخله قدرت‌های بزرگ در خاورمیانه،‌ به زودی آن را وارد سلسله جنگ‌های درازدامنه‌ای خواهد کرد که من آن را «جنگ خداحافظی» نام نهاده‌ام. در واقع به نفع تمدن غرب است که قطب فرهنگی و اقتصادی جهان اسلام (خاورمیانه) به یک «سرزمین سوخته» تبدیل شود.

خواندن کتاب اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به علوم سیاسی به ویژه موضوع برنامه هسته‌ای ایران

اقتصاد و آرمان‌شهر
جفری مارتین هاجسن
سرمایه‌دار علیه سرمایه‌داری
جورج سوروس
اقتصاد و دولت در ایران
موسی غنی‌نژاد
نگاهی با دوربین به اقتصاد ایران
احمد سیف
چین چگونه سرمایه‌داری شد؟
رونالد کوز
جنگ های ارزی
جیمز ریکاردز
پاشنه‌ی آشیل سرمایه‌داری؛ پول کثیف و چگونگی احیای نظام بازار آزاد (جلد اول)
ریموند بیکر
نظم و زوال سیاسی
فرانسیس فوکویاما
اقتصاد تحریم نفت: جدال بر سر تجربه مصدق
بهرنگ رجبی
کره‌ی جنوبی؛ ژنرال توسعه
جواد قربانی آتانی
بازار آری، کاپیتالیسم نه: آنارشیسم فردگرا در برابر مدیران، نابرابری‌ها، قدرت شرکت‌‌ها و فقر ساختاری
گری چارتیه
چه کسی بر جهان حکومت می کند؟
نوآم چامسکی
آزادسازی و عملکرد اقتصادی
موسی غنی‌نژاد
بزرگان مکتب اتریش
رندال جی. هولکام
بازار و دولت در ایران
آرنگ کشاورزیان
دیروز و امروز یک ملت: واکاوی تحولات ترکیه از ۱۹۸۹ تا امروز
کرم اکتم
سنگاپور؛ معماران مدرن (پیشگامان نوسازی آسیا ۲)
آر. اس. میلن
مبانی سرمایه‌داری
دیوید کوتس
اندیشه آزادی: نگاهی از منظر اقتصاد سیاسی به تجربۀ ایران معاصر
محمد طبیبیان

نظرات کاربران

Economist
۱۳۹۸/۰۹/۳۰

کتابی عالی و روشنگرانه با تحلیل هایی جالب که متاسفانه در زمان خودش مورد توجه مسئولان رده بالای حکومت قرار نگرفتند

قاف
۱۴۰۱/۰۵/۱۹

تحلیلهای کتاب متعلق به قبل از توافق هسته ایست و در عمل اشتباه از آب درآمد.

امیررضا مزیدابادی فراهانی
۱۴۰۳/۰۱/۱۷

تفکرات فانتزی و گوگولی به غرب را در این کتاب میتوانید بیابید نویسنده غرب را یک ارباب ده میداند و ما را رعیت پرخاشگر که تسلیم شدن به نفعمان است در حالیکه واقعیت این نیست و این حاصل تفکر خودتحقیرانه اصلاحات

- بیشتر
کاربر ۲۸۹۲۳۶۵
۱۴۰۱/۰۵/۱۵

راستش من کل کتاب و نخوندم. یکم خیلی طولش داده، یعنی حرفهای تکراری زیاد زده شده. با این وجود کتاب خوبیه. با وجود اینکه با بعضی جاهایش موافق نیستم ولی خواندنش پیشنهاد میشه زیاد.

oset pro
۱۴۰۲/۰۹/۱۶

نقشه راه جناح غرب پرست در طی سال های اخیر که نقطه به نقطه اجرا شد اما هیچ نتیجه ای نداد

بریده‌هایی از کتاب
مشاهده همه (۱۹)
در انقلاب، «احساس» و «هیجان» بر «عقل» غلبه دارد (ویژگی عقلانیت خواری انقلاب)؛ در انقلاب، «سرعت» بر «تدریج» برتری دارد؛ در انقلاب، «عمل» بر «اندیشه» مقدم است؛ در انقلاب، «انتخاب هدف» بر «انتخاب وسیله» سایه می‌افکند؛ در انقلاب، «حرکت‌های سلبی» مقدس‌تر از «حرکت‌های ایجابی» اند؛ در انقلاب، آنانی که هستند برای کسانی که نیستند تصمیم می‌گیرند؛ در انقلاب، فرصت تحلیل «هزینه ـ فایده» اقدامات وجود ندارد؛ در انقلاب «عضله» ها بیش از «مغز» فعالیت می‌کنند؛ در انقلاب، نسل‌هایی که هنوز نیامده‌اند باید پیشاپیش هزینه تصمیمات گذشتگان را بپردازند؛ در انقلاب، «عاشقان امروز» برای «عاقلان فردا» تصمیم می‌گیرند؛ و در یک کلام، در انقلاب «آنچه نمی‌خواهیم» بیش از «آنچه می‌خواهیم» رخ می‌دهد.
ناصر جباری
«چرا دیگر نباید انقلاب کرد؟» و این‌که چرا در قرن بیست ویکم اصولاً انقلاب موضوعیت ندارد و اگر انقلابی رخ دهد جز هزینه‌افزایی ثمری نخواهد داشت. از این بحث نتیجه گرفته می‌شود که در شرایط کنونی کشور، هر کس یا گروهی ـ درون نظام یا بیرون نظام ـ که شرایط را به سمتی ببرد که به انقلاب یا درهمریزی مجددی در ایران بینجامد،
ناصر جباری
به طور خلاصه امروز «نظریه بازیها» می‌گوید بخش بزرگی از تعاملات جهانی نوعی بازی متقابل است. یعنی امروز در تعاملات جهانی، هر یک از طرفین نخست استراتژی خود را می‌چیند و سپس در چارچوب آن استراتژی به کنش‌ها یا واکنش‌های رقیب پاسخ می‌دهد. و آنگاه برنده کسی است که هم استراتژی خود را دقیق و درست انتخاب کرده باشد، هم حرکت‌های رقیب را خوب پیش‌بینی کرده باشد و هم واکنش مناسب به کنش‌های رقیب بدهد.
ناصر جباری
بنابراین حاکمی که هم صاحب نظریه است و هم صاحب قدرت، برای یک جامعه همچون سم قاتل است. به همین علت است که در تجربه حکومتی کشورهای توسعه یافته هیچگاه دیده نشده است که یک دانشمند صاحب اندیشه، نظریه یا مکتب مستقل، به حکومت رسیده باشد. هم لنین و هم استالین ـ و البته بعدی‌ها نیز تا حدودی ـ صاحبان نظریه سیاسی و دارای تالیفات فراوان در این زمینه بودند. بنابراین آنان با اعتقاد راسخ به دیدگاههای خودشان به صورت یکه تازانه جامعه را اداره می‌کردند. و به همین علت راه هرگونه نقد واصلاح بر جامعه بسته شده بود.
مهدی
از این گذشته بسیاری از کشورهایی که توسعه و استفاده از فناوری هسته ای تولید برق را چندین دهه پیشتر از ما آغاز کرده‌اند، هنوز نتوانسته‌اند سهم در خوری از برق خود را از انرژی هسته‌ای تولید کنند
مهدی
حتی برقراری ارتباطی میان خودکشی یک کارگر و خودکشی متعارف یکی از ما (آدم‌های طبقه متوسط یا مرفه) می‌تواند نوعی از بدفهمی رایج و البته عامدانه برای شانه خالی کردن از بار مسوولیت باشد. نه. خودکشی این کارگران از روی انفعال و شاید ملال نیست. آنها تا جایی که مرز انسان بودنشان مخدوش نشود، هرگز تصمیم به چنین اقدامی نمی‌گیرند.»
مهدی
در انقلاب اسلامی ما با وضعیت انقلاب «بدنه در برابر رأس» روبه‌رو بودیم. به همین علت در عین وقوع انقلاب، بی قانونی، خشونت، جنگ داخلی و جنگ‌های قومی یا عقیدتی در نگرفت. اما اکنون جامعه ما دو قطبی ـ و شاید چند قطبی ـ شده است. اگر انقلابی رخ دهد، «انقلاب بدنه در برابر بدنه» خواهد بود و در این صورت احتمال سوق‌یافتن به سوی جنگ داخلی بسیار شدید است. باز باید گفت که انقلاب اسلامی انقلابی بود با رهبری واحد، ارزشهای واحد و هدف تعریف شده، اما اگر در شرایط کنونی، جامعه ما به سوی بی‌ثباتی و انقلاب برود، انقلابی خواهد بود بدون رهبری واحد، با ارزشهای متفرق و بدون هدف تعریف‌شده، و به همین علت از آن چیزی جز ویرانی برجای نخواهد ماند.
ناصر جباری
حتی در مستبدانه‌ترین حکومت‌ها نیز. چرا که تحول عالم واقع آنچنان سریع است که هیچ سیستمی نمی‌تواند در «تعادل ایستا» دوام بیاورد و حتماٌ باید به سوی یک «تعادل پویا» برود تا بتواند دوام بیاورد. اصولاً از دیدگاه نظریه سیستم، تعادل ایستا زمانی پایدار می‌ماند که محیط سیستم نیز پایدار بماند (مگر در سیستم‌های مطلقاً بسته). از آن جا که حکومت‌های غیر مردمسالار، فقط می‌توانند به تعادل ایستا برسند، و تعادل ایستا نیز در برابر محیط متحول قابل دوام نیست، بنابراین تمامی سیستم‌های سیاسی نهایتا مجبورند یا خود را با تحول شرایط متحول کنند ـ در واقع به سوی تعادل پویا بروند ـ و یا این که اضمحلال یا انهدام را تجربه کنند.
ناصر جباری
در فصل نهم توضیح داده ایم که چگونه غرب نوعی بازی «خودآچمزی» را با ایران دنبال می‌کند. غرب ظاهراً خود را ناتوان از کنترل ایران برای توقف غنی سازی نشان می‌دهد ولی باطناً به گونه ای رفتار می‌کند که ایران مسئله غنی‌سازی را به صورت «کج‌دار و مریز» دنبال کند. نشان داده شده است که بازی ایران و غرب اکنون در وضعیت «تعادل ناش» قرار دارد و این بهترین وضعیت برای غرب است
ناصر جباری
متفکرین سیاسی همواره اقتدار را ملت‌ها به سه منبع قدرت پیوند داده‌اند: دانش (قدرت خاکستری)، ثروت (قدرت زرد) و زور یا نیروی نظامی (قدرت سرخ). معقول نیست که به منظور افزایش یکی از مولفه‌های قدرت، مولفه‌های دیگر را نابود کنیم. اگر جنگ سیاسی یا نظامی ـ با فرض داشتن قدرت برای پیروزی ـ به سقوط قدرت اقتصادی یا علمی بینجامد، ما داریم به هزینه سایر منابع قدرت یک قدرت را افزایش می‌دهیم. و نتیجه عملی این روش، کاهش اقتدار است. چرا که تداوم تاریخی اقتدار مستلزم «تناسب در کسب و کاربرد منابع قدرت» است. مثلاً روسیه از نظر منابع اقتدار نظامی ـ مثلاً بمب اتمی ـ پیشرفته است اما چون سایر منابع اقتدار را به حد کافی فراهم نکرده است با فشار اندکی از سوی غرب مجبور می‌شود از مواضعش کوتاه بیاید.
ناصر جباری

حجم

۳٫۸ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۸

تعداد صفحه‌ها

۶۶۵ صفحه

حجم

۳٫۸ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۸

تعداد صفحه‌ها

۶۶۵ صفحه

قیمت:
۹۸,۰۰۰
۷۸,۴۰۰
۲۰%
تومان