کتاب خرپژوهی

کتاب خر پژوهی مجموعه اشعار طنز ابوالفضل زرویی نصرآباد، شاعر، پژوهش‌گر و طنزپرداز ایرانی است. او با اسم‌های مستعار ملانصرالدین، چغندر میرزا، ننه‌قمر، کلثوم‌ننه، آمیز ممتقی، میرزا یحیی، عبدل و... در نشریاتی مانند نشریات موسسه گل آقا، همشهری، جام جم، ایرانیان، انتخاب، زن، مهر، کیهان ورزشی، بانو، جستجو، عروس، تماشاگران و... طنز نوشته‌است.

خرپژوهی مجموعه پژوهش‌های مرحوم زرویی درباره «خر» در ادبیات منظوم و منثور فارسی است. زرویی در این کتاب تمامی اشعار و متن‌هایی که به کلمه «خر» در آن اشاره شده است را گردآوری کرده است.

خواندن کتاب خر پژوهی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

تمامی پژوهشگران، دانشجویان و دوست‌داران ادبیات.

درباره ابوالفضل زرویی نصر‌آباد

ابوالفضل زرویی نصرآباد پژوهشگر، طنزپرداز و شاعر در پانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۴۸ در تهران به دنیا آمد. زرویی نصرآباد با نام‌های مستعار گوناگونی مثل ملانصرالدین، ننه قمر، میرزایحیی، چغندرمیرزا، کلثوم ننه، آمیز ممتقی و عبدل در مجلاتی مانند همشهری، گل‌آقا، زن، جام‌جم، کیهان ورزشی، انتخاب، مهر، تماشاگران و بانو مطالب طنز به چاپ رسانده است.

زرویی در عرصه طنز فعالیت‌های اجرایی هم داشته است که از جمله آن‌ها می‌توان به معاونت سردبیری هیئت تحریریه هفته‌نامه گل‌آقا، سردبیری ماهنامه گل‌آقا، دبیری سرویس طنز روزنامه همشهری، پایه‌گذاری و مدیریت دفتر طنز حوزه هنری، تدریس در دانشگاه آزاد اسلامی و دبیری اجرایی سال‌نامه گل‌آقا اشاره کرد.

زرویی در طول فعالیت‌های خود جوایز و افتخارات فراوانی کسب کرد. لوح تقدیر و سرو بلورین اولین جشنواره شعر فجر به عنوان برترین شاعر طنزسرای بعد از انقلاب، لوح تقدیر و سرو بلورین سومین جشنواره شعر فجر در رشته شعر شعر طنز، برنده اولین دوره جایزه دعبل کتاب سال عاشورایی از جمله آن‌هاست.

از آثار او می‌توان به افسانه‌های امروزی، رفوزه‌ها، غلاغه به خونه‌ش نرسید، بامعرفت‌های عالم، ماه به رایت آه، تذکرة‌المقامات، حدیث قند، خاطرات سر پروفسور حسینعلی‌خان مستوفی و ... اشاره کرد.

ابوالفضل زرویی نصر‌آباد در دهم آذر ۱۳۹۷ درگذشت.

بخشی از کتاب خر پژوهی

 گفتگوی سالک ژنده‌پوش با پادشاه

ژنده‌ای پوشید، می‌شد پیرِ راه

ناگهان او را بدید آن پادشاه

گفت من بِه یا تو، هان ای ژنده‌پوش

پیر گفت ای بی‌خبر، تن زن خموش

گرچه ما را خود ستودن راه نیست

کان که او خود را ستود آگاه نیست

لیک چون شد واجبم، چون من یکی

به ز چون تو صد هزاران، بی‌شکی

زانکه جانت روی دین نشناختست

نفس تو از تو خری بر ساختست

وانگهی بر تو نشسته ای امیر

تو شده در زیر بار او اسیر

بر سرت افسار کرده روز و شب

تو به امر او فتاده در طلب

هرچه فرماید تو را، ای هیچ‌کس

کام و ناکام آن توانی کرد و بس