دانلود و خرید کتاب صوتی نمایش صوتی همه افتادگان

نمایش صوتی همه افتادگان نوشته ساموئل بکت است که با صدای آرمان سلطان‌زاده، مریم پاک ذات و مهدی صفری منتشر شده است. نمایش صوتی همه افتادگان را ساموئل بکت در سال ۱۹۵۶ به سفارش بی‌بی‌سی و به زبان انگلیسی نوشته است. این نمایشنامه روایتی جذاب با همان نگاه خاص خود بکت به زندگی است. 

درباره نمایش صوتی همه افتادگان

این نمایش رادیویی درون‌مایه‌ مرگ دارد. داستان با خانم رونی آغاز می‌شود که به سمت ایستگاه قطار می‌رود تا از شوهرش استقبال کند. خانم رونی برای اینکه زودتر به همسرش برسد، همراه کریستی و قاطرش می‌شود اما قاطر حاظر نمی‌شود راه بیفتد. او ادامه مسیر را تنها پیاده می‌رود. در مسیر، آقای تایلر، سوار بر دوچرخه‌اش می‌شرسسد اما دقیقا وقتی خانم رونی تصمیم می‌گیرد با او همراه شود چرخ عقب دوچرخه‌ او مشکل پیدا می‌کند و حرکت نمی‌کند. 

خانم رونی بارها آرزوی مرگ خود را می‌کند، او از مرگ بچه‌ای حرف می‌زند که کسانی نمی‌داند در چه سنی و چه زمانی مرده است. بالاخره او با تاخیر فراوان به ایستگاه قطار می‌رسد اما قطار هم دیر می‌آید. اما دلیل دیر آمدن قطار اتفاقی هولناک است که بین راه افتاده است.

شنیدن نمایش صوتی همه افتادگان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره‌ ساموئل بکت

ساموئل بارکلی بکت ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در ایرلند به دنیا آمد. بکت در خانواده‌ مذهبی پروتستان متولد شد. در دورانی که تحصیل می‌کرد و تا زمانی که به عنوان استاد مشغول به کار شد، همچنان اعتقادات مذهبی داشت. اما بعد از اینکه محیط آکادمیک را ترک کرد و به پاریس مهاجرت کرد و کم‌کم اعتقادات مذهبی را کنار گذاشت. ساموئل بکت در سال ۱۹۶۹ جایزه نوبل ادبیات را نیز دریافت کرد.

در انتظار گودو، مالون می‌میرد، فاجعه، آخر بازی و مالوی از آثار مشهور بکت هستند.

ساموئل بکت در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۸۳ سالگی درگذشت و آرامگاه او در گورستان مون‌پارناس پاریس است.

بخشی از کتاب نمایش صوتی همه افتادگان

سکوت. قاطر شیهه می‌کشد. سکوت.

کریستی: قطارِ لعنتی.

خانم رونی: شکر خدا! می‌تونستم قسم بخورم که صداش رو شنیدم، مثل رعدی که از قعرِ دره بالا می‌آد.

(مکث)

پس قاطرها هم شیهه می‌کشن. خُب، عجیب نیست.

کریستی: فکر نکنم به یه کیسه کود احتیاجی داشته باشین؟

خانم رونی: کود؟ چه نوع کودی؟

کریستی: کودِ خوک.

خانم رونی: کودِ خوک... کریستی، از صراحت تون خوشم می‌آد.

(مکث)

باید از آقا بپرسم.

(مکث)

کریستی.

کریستی: بله، خانم.

خانم رونی: به نظرتون... طرز حرف زدنم عجیب و غریب نیست؟

(مکث)

منظورم صدا نیست.

(مکث)

نه، منظورم کلمه‌هاست.

( مکث. بیش تر با خودش. )

من فقط ساده ‌‌رین کلمه ها رو به کار می‌برم، البته امیدوارم، ولی

بعضی وقت ها به نظرم... طرز حرف زدنم خیلی عجیب می‌آد.

(مکث)

خدای من! اون چه صدایی بود؟

کریستی: بهش توجه نکنین، خانم. این قاطره امروز خیلی خر کیفه.

سکوت.

خانم رونی: کود؟ تو این سن و سال کود می‌خوایم چه کار؟

(مکث)

چرا تو جاده پیاده یین؟ چرا از گونی کودتون بالا نمی‌رین و سواری نمی‌گیرین؟ از بلندی که نمی‌ترسین؟

سکوت.

کریستی: ( به قاطر.)

هین!

(مکث. بلندتر.)

هین صاحاب مرده، راه بیفت!

سکوت.

خانم رونی: از جاش جُنب نمی‌خوره.

(مکث)

من هم باید راه بیفتم، وگرنه به ایستگاه دیر می‌رسم.

یه دقیقه پیش که شیهه می‌کشید و پا به زمین می‌کوبید. اما حالا لج کرده و جُنب نمی‌خوره. یه شلاق حسابی بهش بزنین.

(صدای شلاق. مکث.)