بریده‌هایی از کتاب دست نامرئی

این شیوه‌ی هر فرد عاقل بزرگ خانواده‌ای است که هرگز در خانه دست به ساخت چیزی نزند که خرید آن برایش ارزان‌تر تمام می‌شود

در این وضعیت، خرج کشور بر دخل و درآمدش پیشی گرفته، و ناگزیر است به دارایی‌های خود دست اندازی کند. به همین ترتیب، سرمایه این کشور نیز همراه با کاهش بهای مبادلاتی محصولات و مصنوعات تولیدی آن کشور کاهش می‌یابد. این تراز تولید و مصرف یکسره متفاوت از چیزی است که تراز تجاری خوانده می‌شود. این امر می‌تواند در کشوری که هیچ تجارت خارجی ندارد و کاملا از تمام دنیا مجزاست، شکل بگیرد. این امر می‌تواند در تمام نقاط کره‌ی خاکی با هر میزان ثروت و جمعیت اجرایی شود، و موجب توسعه تدریجی و یا عقب افتادگی تدریجی شود.

توجه دولت از محافظت از صادرات طلا و نقره به سمت نظارت بر تعادل تجاری به‌عنوان تنها عاملی که می‌توانست باعث افزایش یا کاهش آن فلزات شود، معطوف گردید. از یک عمل بی‌ثمر به عمل بیهوده دیگر که از پیچیدگی ‌بیشتری برخوردار و عامل شرمساری مضاعف بود، منتقل گردید.

دیگران نیز تایید می‌کند که اگر یک ملت را بتوان از تمام دنیا جدا کرد، اینکه چه میزان پول در آن گردش دارد فاقد اهمیت است.

سیاست اقتصادی، که شاخه‌ای از علم سیاست یا قانونگذاری است، دو هدف متمایز را مطرح می‌نماید: نخست، فراهم آوردن دستمزد بالا یا تسهیلات زندگی برای افراد جامعه، یا به وجه شایسته‌تر توانمندسازی ایشان در جهت خودکفایی در تامین چنان دستمزد یا تسهیلاتی از سوی خود افراد جامعه؛ و دوم، فراهم آوردن شرایط رفاه عمومی که در آن عایدی مکفی برای ارائه خدمات عمومی موجود باشد. این امر مستلزم غنای جامعه و دولت است.

تجار و کارخانه داران افرادی هستند که بیشترین منفعت را از انحصار بازار داخلی می‌برند. ممنوعیت ورود احشام خارجی، و محصولات نمک سود، به اضافه عوارض گمرکی سنگین بر غلات خارجی، همچونسایر بازارهای انحصاری موجب بهره مندی تجار و کارخانه داران می‌شود اما چندان برای دامداران و کشاورزان بریتانیا سودمند نیست.

اگر یک کشور خارجی می‌تواند کالایی را ارزان‌تر از آنچه خودمان تولید می‌کنیم برای‌مان فراهم نماید، بهتر است که آن کالا را با بخشی از عواید خود ناشی از محصولی که تولیدش برای‌مان به صرفه است، خریداری نماییم. بدین ترتیب صنعت عمومی کشوری که همیشه در تناسب با سرمایه‌ای است که در آن بکارگرفته شده، هرگز نابود نخواهد شد، بلکه تنها می‌بایست در پی راه حلی برای کسب عایدی بیشتر باشد. اما یقینا هنگامی که سرمایه گذاری به ‌صورت دستوری به سمت تولید محصولی می‌رود که خرید آن ارزان‌تر از تولیدش است، نمی توان انتظار بیشترین سود را داشت. با این روش یقینا ارزش تولیدات سالانه جامعه‌ای که از مسیر تولیدات به صرفه‌تر منع شده، تقلیل خواهد یافت.

با توجه به کارهای متنوعی که در هرکدام از آن‌ها به کار گرفته شده، آن گاه متوجه می‌شویم که بدون کمک و همکاری چندین هزار کارگر، فرودست‌ترین افراد یک جامعه‌ی متمدن نمی‌توانستند از چنان زندگی‌ای که به اشتباه به نظرمان چنان ساده و حقیر می‌نماید، برخوردار باشند. البته در قیاس با زندگی تجملاتی افراد ثروتمند، وسایل خانه و آسایش یک کارگر بدون تردید فوق العاده ساده به نظر می‌آیند، به‌رغم این امر اما حقیقت آن است که تفاوت میان وسایل زندگی یک شاهزاده اروپایی و یک روستایی کارگر تنگدست خیلی بالاتر از تفاوت میان سطح زندگی این روستایی با سلاطین آفریقایی نیست، سلاطینی که صاحب مطلق زندگی و آزادی هزاران نفر برهنه‌ی وحشی هستند.

افزایش تولید در صنایع و مشاغل مختلف ناشی از تقسیم کار، در جامعه‌ای که از مدیریت صحیحی بهره مند است، زمینه ساز ثروت عمومی است که حتی به فرودست‌ترین اقشار جامعه نیز نفوذ می‌کند.[ در این شرایط ]هرکارگر به‌غیر از نیاز خود میزان زیاد محصول تولید کرده و هرکارگر دیگری که در چنین شرایطی محصول تولید می‌کند، قادر است میزان زیادی از محصول تولیدی خود را با محصولات مازاد دیگری مبادله نماید و یا آنکه محصول مازاد خود رافروخته و با بهای حاصله مقدار بیشتری از کالای مازاد تولید شخص دیگر را خریداری نمایدکه نتیجه هر دو یکسان است: او آنچه مورد نیاز دیگران است را تولید می‌کند و دیگران نیز به میزان زیاد آنچه مورد نیاز اوست را تولید می‌کنند، و همین موجب گسترش غنای عمومی در میان طبقات مختلف جامعه می‌شود.

افزایش تولید در صنایع و مشاغل مختلف ناشی از تقسیم کار، در جامعه‌ای که از مدیریت صحیحی بهره مند است، زمینه ساز ثروت عمومی است که حتی به فرودست‌ترین اقشار جامعه نیز نفوذ می‌کند.[