بریده‌هایی از کتاب مجمع مردگان (سه‌گانه شهر: جلد ۱)

اعتماد کردن به او یک ریسک بود.

اما او شانه خالی نکرد، چندین و چند شغل عوض کرد، ارزش خودش را ثابت کرد، نردبان ترقّی را محکم چسبید تا این‌که در موقعیتی قرار گرفت که توانست ایده‌هایش را به ثمر بنشاند و نخستین قدم را در کار خودش بردارد.

حقیقت دربرابر مغزهای کوچیکی مثل مغز ما، خیلی بزرگه.»

هیچوقت وانمود نکن بیشتر از حد خودت می‌فهمی.

این‌که من یک شغل تبهکارانه داشتم دلیل نمی‌شد که خودم هم یک آدم تبهکار باشم.

مادام گیوتین. قطع‌کنندهٔ سرها، تیغی با تیزیِ تشنه به خون، قاتل پادشاهان، مهلک‌ترینِ گزنده‌ها، فولادی که بوس می‌کند و خودش را لوس نمی‌کند! قربانی به جایگاه بیاید.»

سه نفر در اتاق حضور داشتند؛ یک مرد و سه زن که سرتاپا سفید پوشیده بودند.

معمولاً این قضایا یکی دو هفته‌ای ادامه پیدا می‌کرد و مردم در خیابان ها خشم خودشان را خالی می‌کردند تا نظام را عوض کنند. سپس افراد با نفوذ و ماهر وارد بازی می‌شدند، آشوب‌ها را سرکوب می‌کردند و همه‌چیز به حالت اولش برمی‌گشت.

فرض کن هشت ساعت در طول شبانه‌روز بهت اختصاص داده شده تا اونو سپری کنی، که در هفته می‌شه پنجاه ساعت و دوهزاروپونصد ساعت در طول سال. بعدش تصورکن هر کدوم از انسان‌ها طبق همین روال پیش برن. اونوقت ضریب این ساعات رو در نیروی کار ضرب کن. فکر کن به چه چیزها که نمی‌تونیم دست پیدا کنیم. آقای رایمی، کلید موفقیت توی کنترل میزان خوابمونه.» به طعنه گفتم: «پس شاید بهتر باشه بیخیالش بشیم.» با لحنی جدی گفت: «نه. خواب یه چیز ضروریه. باید یه جایی باشه که مغز یه گوشه بشینه و به خودش استراحت بده. ولی فقط مقدار کمی بهش نیاز داریم. به نظرم اگه بیش از سه ساعت در شبانه روز طول بکشه شکم‌پرستی به حساب میاد. چون باعث ضعیف شدن و تحلیل رفتن ما میشه.

یه نوع غضب خاصی توی وجودشه که نه میشه بیانش کرد و نه میشه کنترلش کرد. اون خشم باهاش انس گرفته.