بریده‌هایی از کتاب راز

«نمی‌توانم» را به «می‌توانم» تبدیل کن. «نمی‌شود» را به «می‌شود» تبدیل کن. «از عهده‌ی من برنمی‌آید» را به «از عهده‌اش برمی‌آیم» تبدیل کن. آنچه را می‌خواهی، بخواه و به دست آور.

«خدا، ذات هستی‌ست. ذات هستی، بی‌کرانه و جاودانه است. همواره بوده و همواره خواهد بود، هرگز آفریده نشده و هرگز نابود نخواهد شد. » در این زمینه، گفته‌های علم و الهیات نیز یکی‌ست.

همه‌یِ ما با نیرویی بی‌کرانه در ارتباط هستیم. همین نیروی بی‌کرانه است که ما را هدایت می‌کند. چنان دقتی بر قوانین هستی حاکم است که ما می‌توانیم با محاسبه‌ای ظریف سفینه‌های فضایی بسازیم و آن‌ها را به ماه بفرستیم و آن‌ها را در زمان و حتی ثانیه‌ی موردنظر روی ماه فرود بیاوریم. هرجا که باشیم ــ هند، استرالیا، نیوزیلند، استکهلم، لندن، تورنتو، مونترال یا نیویورک ــ همه با یک نیرو کار می‌کنیم، یک قانون: قانون جذب! راز، همان قانون جذب است! این تویی که همه‌چیز و همه وضعیتها را به سوی خود جذب می‌کنی.

احساس شکر و سپاس و امتنان، تو را با همه‌ی جهان هماهنگ می‌کند. هنگامی که با همه‌ی جهان هماهنگ هستی، از نیروی همه‌ی جهان به نفع خود بهره خواهی برد. «تردید نکن که احساس سپاس و امتنان، تو را با همه‌ی جهان همسو و هماهنگ می‌کند. هماهنگی با جهان توان خلاقه‌ی وجود تو را فعلیت می‌بخشد

غول گمان می‌کند که آن را می‌خواهی. بنابراین، فکر تو را به واقعیت تبدیل می‌کند. قانون جذب هرگز چون و چرا نمی‌کند، فقط عمل می‌کند. قانون جذب، راه هموارِ رسیدن به همه‌ی آرزوهاست.

دکتر جو ویتال هر آنچه در زندگی تو می‌گذرد، این تو هستی که آن‌ها را به زندگی خود دعوت کرده‌ای. تو آن‌ها را با فکرهایت به سوی زندگی خویش کشانده‌ای، چه خوب چه بد. شاید از شنیدن این حرف ناراحت شوی. ممکن است بگویی: «من تصادف با اتومبیل را جذب نکرده بودم. من این مشتری سمج و حراف و بی‌پول را جذب نکرده بودم. » اما نظر من جز این است. من می‌گویم که تو خود این چیزها را به سوی خود جذب کرده‌ای. قبول کردن این حرف دشوار است، اما اگر آن را بفهمی و بپذیری، زندگیت دگرگون خواهد شد.

«نمی‌خواهم جر و بحث کنم. » «من درگیر جر و بحث می‌شوم. » «با من این‌طوری حرف نزن. » «با من همین‌طور و بدتر از این حرف بزن. » قانون جذب به محتوای فکر تو نگاه می‌کند و محتوای فکر تو را که با احساس آمیخته است تجسم می‌بخشد، همین و بس!

«می‌خواهم این لباس سفیدم را لک‌لکی ببینم. » «مبادا دیر برسم. » «من دیر می‌رسم. » «مبادا این آدم با من بدرفتاری کند. » «این آدم با من بدرفتاری خواهد کرد، من می‌دانم. » «مبادا جای من را کسی دیگر اشغال کند. » «جای من را کسی دیگر اشغال می‌کند. » «مبادا این کفش‌ها پایم را بزند. » «این کفش‌ها پایم را خواهد زد. » «مبادا از عهده‌یِ این کارها برنیایم. » «من از عهده‌یِ این کارها برنمی‌آیم. » «مبادا سرما بخورم. » «من سرما می‌خورم. »

هر آنچه در زندگی تو می‌گذرد، این تو هستی که آن‌ها را به زندگی خود دعوت کرده‌ای.

تمامی زندگی تو چیزی نیست جز تجسم فکرهای تو.