کتاب شاهزاده خوشبخت و چند داستان دیگر

کتاب شاهزاده خوشبخت و چند داستان دیگر نوشته نویسنده مشهور اسکار وایلد است که با ترجمه عطیه عصارپور و مسیح آذرخش منتشر شده است.

درباره کتاب شاهزاده خوشبخت و چند داستان دیگر

اسکار وایلد، شاعر، نویسنده و نمایشنامه نویس انگلیسی ایرلندی تبار، افسانه «شاهزاده خوشبخت» را برای دو کودک نوشت اما خیلی زود کتاب به دلیل ارزش انسانی‌اش مشهور شد و بسیار فراتر از دنیای افسانه‌ای کودکان رفت.

این کتاب مجموعه داستان شاهزاده خوشبخت، بلبل و رز سرخ، غول خودخواه، دوست فداکار و فشفشه استثنایی است که هر کدام داستانی آموزنده و جذاب برای کودکان است که مفاهیم اخلاقی و انسانی را آموزش می‌دهد. 

خواندن کتاب شاهزاده خوشبخت و چند داستان دیگر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان علاقه‌مند به داستان پیشنهاد می‌کنیم 

درباره اسکار وایلد

اسکار فینگال ولیز وایلد (۱۹۰۰-۱۸۵۴)، معروف به اسکار وایلد، نویسنده، شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرلندی است.

پدر و مادر وایلد، از طبقه روشنفکر و تحصیلکرده ایرلند بودند و این زمینه‌ای شد تا او به سرعت و در کودکی، آلمانی و فرانسوی را نیز به خوبی انگلیسی بیاموزد. او در جوانی به کالج ترینیتی در دوبلین رفت و پس از آن در دانشگاه آکسفورد انگلستان، در رشته ادبیات کلاسیک تحصیل کرد. او پس از دانش‌آموختگی، مدتی را در انگلیس، فرانسه و آمریکا گذراند. اسکار وایلد چاپ اشعار و نوشته‌هایش در مجلات دانشگاهی را از دوران دانشجویی آغاز کرده بود.

مهمترین اثر اسکار وایلد، «تصویر دوریان گری» است. این کتاب که شاهکار اسکار وایلد به شمار می‌رود، در زمان انتشارش، با منتقدان زیادی رو به رو شد. وایلد این کتاب را ابتدا به صورت دنباله‌دار در یک مجله ادبی چاپ کرده بود و در همان زمان ویراستار مجله، بخش‌هایی که در جامعه آن روز غیراخلاقی تلقی می‌شد را حذف کرد. در زمانی که این کتاب به صورت یک کتاب منتشر شد، محافظه‌کاران و متعصبان جامعه آن روز انگلیس، این کتاب را حاوی محتوای فسادآمیز و شیطانی عنوان کردند. چندی پیش و در سال ۲۰۱۱، انتشارات دانشگاه هاروارد، نسخه سانسورنشده و اولیه کتاب دوریان گری را یافته و منتشر کرد.

آل‌پاچینو، بازیگر و کارگردان مشهور آمریکایی، با الهام از یکی از نمایشنامه‌های اسکار وایلد، به نام «سالومه» که در زمان زندگی وایلد، اجازه انتشار در انگلیس را نیافت، یک مستند-درام به نام «وایلد سالومه» درباره زندگی وی ساخت که در جشنواره ونیز، جایزه گرفت.

بخشی از کتاب شاهزاده خوشبخت و چند داستان دیگر

پرستو پرسید: «تو کی هستی؟»

«من شاهزاده ی خوشبختم.»

«پس چرا گریه می‌کنی؟ حسابی خیسم کردی.»

مجسمه پاسخ داد: «وقتی زنده بودم و قلب در بدنم بود، معنی اشک را نمیدانستم، چون در قصرِ بی‌دردی زندگی میکردم، جایی که غم و اندوه اجازه‌ی ورود نداشت. کل روز با خدمتکارانم در باغ به بازی مشغول بودم و شبها مجلس پایکوبی برگزار میکردم. دورتادور باغ دیوار خیلی بلندی کشیده شده بود، اما هرگز نخواستم بپرسم آنسوی دیوار چه خبر است. همه چیز برایم بسیار زیبا بود. درباریان مرا شاهزاده ی خوشبخت می‌خواندند و اگر بشود خوشگذرانی و عیش و نوش را خوشبختی دانست، من خوشبخت بودم. پس به این شیوه زندگی کردم تا روز مرگم فرارسید و اکنون که مُرده ام و مرا بر این ستونِ بلند قرار داده اند، میتوانم تمام زشتیها و بدبختیهای شهرم را ببینم. اما حالا که قلبم سُربی است، چاره ای جز گریستن ندارم.»