کتاب سرچشمه های گزاره ها یا ذهنیات

کتاب الکترونیکی «سرچشمه های گزاره ها یا ذهنیات» نوشتهٔ سیدرضا قریشی در نشر گنجور چاپ شده است. کتاب سرچشمه‌های گزاره‌ها یا ذهنیات با نگاهی فلسفی به برخی موارد، مانند بدبینی، توهم، تنهایی، نداشتن تمرکز، فراموشی، انجام امورِ امور غیراخلاقی و غیره می‌پردازد که به انواع مستقیم یا غیرمستقیم، آشکار یا پنهان، آگاهانه یا غیرآگاهانه و کم یا زیاد، زیر مجموعه و اعضایی از مجموعهٔ انواعِ ستیزها، ضدیت‌ها و خشونت‌ورزی‌ها هستند و دلایل، چرایی و چگونگی این موارد را توضیح می‌دهد.

درباره کتاب سرچشمه های گزاره ها یا ذهنیات

کتاب سرچشمه‌های گزاره ها یا ذهنیات که بنای آن بر فلسفه و منطق استوار است، تشریح می‌کند که چگونه ضدیت با موجود نبودنِ ذهنیات، باعث ذهنیات است. مثلاً گاهی، به انواع گوناگونِ غیرمستقیم و ناخودآگاه، فرد با موجود‌بودن خود نیز ضدیت دارد. میان موجود‌بودن ذهنیات و موجود‌نبودن ذهنیات، ستیز وجود دارد و این نیز باعث موجود‌شدنِ ذهنیات است.

در قسمت‌های گوناگون کتاب سرچشمه‌های گزاره‌ها یا ذهنیات این عبارت آورده شده است: «به انواع گوناگونِ مستقیم یا غیرمستقیم و پنهان یا آشکار و کم یا زیاد و آگاهانه یا غیرآگاهانه»، و این موضوع به این دلیل است که ممکن است، در خیلی موارد، مواقع، موضوعات، امور، ذهنیات و گزاره‌ها، مسائل و اموری موجود باشد یا موجود نباشد که به‌طورِ غیرمستقیم، پنهان، کم و غیرآگاهانه است، و ممکن است فرد، ذهن و «گزاره‌ها در گزاره‌ها» این مسائل و موضوعات را به طورِ مستقیم، آشکار و آگاهانه نداند و پی نبرد؛ ولی با‌این‌حال این مسائل، موضوعات، امور، سرچشمه‌ها، دلایل و غیره موجود باشد و یا رخ دهد و یا موجود شود.

کتاب سرچشمه های گزاره ها یا ذهنیات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران فلسفه و منطق پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب سرچشمه های گزاره ها یا ذهنیات

«وقتی افراد حقیر، ضعیف، تابع و مهارپذیر خودشان را تنها می‌بینند یا ذهنیاتِ آن‌ها تنها است، به دلیلِ ضعیف، حقیر، مهارپذیری، تابع و فرمانبر بودن خودشان در پی قبول کردن و همانند کردن خودشان و همانند کردن امور، اعمال، زندگی، گزاره‌ها و ذهنیاتِ خودشان با دیگران یا با ذهن و ذهنیاتِ دیگران یا با «گزاره‌ها در گزاره‌ها» غیرِ متفاوت و غیرِ خود می‌روند تا بعد باز هم بدون آن که بدانند و دریابند، با این در جمع رفتن و ارتباط برقرار کردن و همانندی‌ها و همانند کردن خودشان و امورِ خودشان با دیگران، ضعیف‌تر، حقیرتر و مهارپذیرتر، تابع‌تر و فرمانبرتر شوند. در خیلی موارد و مواقع در فرد، در ذهن و یا در گزاره‌ها و موضوعات، تنهایی و تنهاییِ یک گزاره یا تنهاییِ یک ذهنیت، به انواعِ گوناگونِ مستقیم یا غیرمستقیم، آشکار یا پنهان، آگاهانه یا غیرآگاهانه و کم یا زیاد در پی این می‌رود و کشیده می‌شود که تنها نباشد و یا همین طور تنهایی در پی این می‌روند که تنهایی آن‌ها تنها باشد تا این تنهاییِ تنها قدرتی برای در جمع بودن و تنها نبودن داشته باشد؛ زیرا اگر در فرد و یا در ذهن و یا در گزاره، به انواعِ تنهایی و انواعِ موضوعِ تنها بودن و موضوعِ تنها بودن تنها باشد، آن گاه چون این موضوعِ تنهایی در جمع نبود و همین طور با در جمع بودن و استفاده از جمع و استفاده از سایر چیزها و موضوعاتِ جمع، قدرت و همبستگی و اتحادی نیافت تا فرضاً قدرت و توانایی بگیرد، آن گاه این تنهاییِ تنها، چندان قدرت و توانی برای قدرتمند و توانا بودن نیافت تا افرادِ دیگر یا ذهنیات و گزاره‌های دیگر را تنها کند، و تنهاییِ تنها، نتوانست جلو ارتباطات یعنی ارتباطات در ربط دادن و ربط داشتن ذهنیات، گزاره‌ها و یا افراد دیگر را بگیرد. آن گاه چون این تنهاییِ تنها، به تعریفِ حقیران و گله، تنها و ضعیف و ناتوان بود، نتوانست جلوی موجود بودن، ارتباط داشتن، ربط داشتن و ربط دادن ذهنیات و گزاره‌های دیگر را بگیرد، آن گاه می‌توان گفت با این ترتیب و با این دلیل هم تنهایی نتوانست و جلو موجود بودن و موجود شدن و ارتباطاتِ موجود شدنِ ذهنیات و گزاره‌ها را بگیرد هیچ، بلکه این تنهایی به انواعِ گوناگون باعث شد ذهنیات و گزاره‌ها و از طرف افراد دیگر هم، تنهایی تنها را ضعیف، ناتوان و شکست‌خورده و حقیر بیابند، و بعد این ذهنیات و گزاره‌ها از تنهایی فرار کنند تا با تنها بودن‌ها ضعیف، ناتوان و شکست‌خورده نشوند. آن گاه این ذهنیات و گزاره‌ها و یا از طرفی افراد، در پی ارتباطات در ربط داشتن و ربط دادن با ذهنیات و گزاره‌های دیگر رفتند و باز هم به این طریق و به این دلیل و با این سرچشمه هم، ذهنیات و گزاره‌ها موجود شدند، موجود می‌شوند و از بین نمی‌روند.»