بریده‌هایی از کتاب طرح و نقشه ای برای شادکامی

هر کاری هم می‌کنید، به خودتان سخت نگیرید، زیرا فشار به خودتان برای متفاوت‌بودن هیچ‌وقت جواب نمی‌دهد. یکی از مؤثرترین راه‌ها برای اینکه کاری کنید دیگران باب میلتان عمل کنند این است که احساس آزادی به آن‌ها بدهید. اگر احساس جبر کنند، احتمال زیادی هست که مقاومت کنند.

بازخورد کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید چه چیزی را به فرایند تولید وارد کنید و رفتار را هم در بین راه تغییر دهید.

«بزرگ‌ترین منشأ بدبختی‌ها و اختلالات در زندگی انسان ظاهراً اعطای امتیاز بیش‌ازاندازه به تفاوت یک موقعیتِ موقت با موقعیت موقت دیگر است».

نتیجه می‌گیریم که به هر چیزی هم می‌رسید، سعی کنید به قسمت‌های خوبش توجه داشته باشید.

کمبودِ منابعِ توجه به این معناست که باید دربارهٔ اینکه به چه چیز و چطور توجه کنید تصمیم‌های بهتری بگیرید. اگر آن‌طور که باید و شاید شادکام نیستید، معلوم می‌شود که توجهتان را درست تخصیص نمی‌دهید. وقتی توجهتان را به‌نحوِ احسن تخصیص دهید، به بالاترین سطح شادکامی می‌رسید. این ایده ک

اینجا، پندِ ساده‌ای وجود دارد: بزنید بیرون. اگر به محیط بیرون دسترسی ندارید (یا حتی اگر دارید)، چند گیاه بخرید یا آکواریوم نصب کنید؛ هر دوی این‌ها به کاهش استرس کمک می‌کنند.

نپذیرفتنْ نشانهٔ درونی‌سازی احساس شرمندگی است و بعدها این احساس به هیجان‌های منفی دیگری منجر می‌شود که راه تغییر رفتار را می‌بندند.

در ظاهر قضیه هم که شده، تمایل ما باید به‌سمت چیزهایی باشد که باعث شادکامی می‌شوند.

وقتی حساب بانک اخلاقتان با کسری مواجه باشد، باید با «تطهیر اخلاقی» برای خودتان اعتبار جمع کنید.

آزمایش‌ها به بهترین شکل نشان می‌دهند که هرگاه به جنبه‌ای از محیط توجه کنید، به جنبه‌های دیگرش توجه نمی‌کنید. چنین چیزی می‌تواند به غفلت موقعیتی منجر شود، یعنی بر جنبه‌ای از محیطتان چنان تمرکز می‌کنید که تصویر بزرگ‌تر را نمی‌بینید.