بریده‌هایی از کتاب طرح و نقشه ای برای شادکامی

اتفاقاً علم رفتاری به ما می‌گوید تأثیر رفتار بر نگرش‌ها هم‌اندازه و چه‌بسا بیشتر از تأثیر نگرش‌ها بر رفتار باشد. برای مثال، اگر از زندگی کاری یا اجتماعی‌مان راضی نباشیم، آن جنبه‌ها را غالباً از سایر جنبه‌های رضایت‌بخش زندگی‌مان کم‌اهمیت‌تر می‌پنداریم.

«سوگیری فرافکنی» درمورد سناریوهایی به کار می‌رود که در آن‌ها از احساساتِ اکنون اشتباهاً به منظور پیش‌بینی احساسات آینده استفاده می‌کنیم.

خرید خانه مثال شیکی دربارهٔ عنصر دیگری از پیش‌بینی‌های اشتباه است: گرایش غلط به اینکه بگذارید احساس اکنون بر تصورِ احساس آینده اثر بگذارد.

به نظر می‌رسد که ما «اصالتِ» زندگی واقعی را ارزشمندتر از احساسات خوب می‌دانیم.

باید مطمئن شوید که فداکردن شادکامی فعلی در راستای تحقق هدفی بلندپروازانه در بلندمدت واقعاً می‌ارزد.

یادتان باشد که شادکامی آینده نمی‌تواند فلاکت و بدبختی کنونی را جبران کند: شادکامی ازدست‌رفته برای همیشه از دست می‌رود.

شک‌کردن به هویت یکی از دلایلی است که موجب می‌شود بسیاری از بچه‌های بورسیه‌شده که در خانواده‌های تنگ‌دست متولد شده‌اند به اندازهٔ همسن‌وسالانِ ثروتمندشان که به همان اندازه موفق‌اند خوشحال نباشند.

مثال‌ها نشان می‌دهند که رفع بلاتکلیفی‌ها در اتفاقات بدِ زندگی می‌تواند بر شادکامی‌تان اثر مثبتی داشته باشد. توجهتان از نگرانی دربارهٔ پیشامدهای احتمالی (و استرس‌ها و رنج‌های احتمالی آن پیشامدها) به آینده‌ای تغییر جهت می‌دهد که بهتر می‌توان برنامه‌ریزی و مدیریتش کرد.

وقتی حساب بانک اخلاقتان با کسری مواجه باشد، باید با «تطهیر اخلاقی» برای خودتان اعتبار جمع کنید.

هزینهٔ توجه‌کردن به هر چیزی ناکامی در توجه‌کردن به سایر چیزهاست. مفهوم «کمبود» در بطن رشتهٔ اقتصاد قرار دارد و مایهٔ اصلی شکل‌گیری این علمْ ملال‌آور است.