کتاب راهنمای کاربردی نگارش واحد یادگیری

کتاب الکترونیکی «راهنمای کاربردی نگارش واحد یادگیری» شامل بیش از ۱۵ واحد یادگیری برای موضوعات درسی متفاوت است. این کتاب نوشتهٔ گرنت ویگنز و جی مکتای است که با ترجمه محرم آقازاده و پریناز پورعلی در انتشارات موسسه مدارس یادگیرنده مرآت چاپ شده است. مؤسسه مدارس یادگیرنده مرآت در مسیر تربیت نسل یادگیرنده با پشتیبانی از مدارس یادگیرنده و در راستای تحقق رسالت ایجاد موقعیت‌های یادگیری روزآمد مناسب و در دسترس برای تمامی ذی‌نفعان نهاد آموزش‌وپرورش و به‌منظور بهبود توسعه انسانی کشور و حرکت از حوزه نظری و رویکرد به حوزه روش و تکنیک، اقدام به انتشار مجموعه کتاب‌های مدارس یادگیرنده کرده است.

درباره کتاب راهنمای کاربردی نگارش واحد یادگیری

این کتاب شامل ۸ پودمان یادگیری است. هر یک از پودمان‌ها در بستر طراحی و برنامه‌ریزی معکوس ارائه می‌شوند. هر پودمان موارد بر شمرده زیر را دربر می‌گیرد:

▪ بحث نظری درباره ایده‌های کلیدیِ هر پودمان

▪ تمرین‌های راهنما، کاربرگ‌ها و نکته‌هایی برای طراحی واحد یادگیری

▪ نمونه‌ای از یک طراحی زایا

▪ معیارهای بازبینی (استانداردهای طراحی) با نظر به خود سنجی

▪ فهرستی از منابع برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر

کتاب راهنمای کاربردی نگارش واحد یادگیری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مخاطب این کتاب کسانی هستند که علاقه دارند مهارت خود را در نگارش واحد یادگیری بهبود ببخشند. بنابراین این کتاب برای تمام فعالین حوزهٔ یادگیری، مخصوصاً معلمین و مسئولین مدارس و طراحان برنامه درسی مناسب است. 

بخشی از کتاب راهنمای کاربردی نگارش واحد یادگیری

یادگیری اثربخش تنها از راه تکرار و تمرین حاصل نمی‌شود، بلکه محصول توجهی متوازن به تمرین، تکرار، و تأکید بر فهمیدن و کاربرد دانش است. این درست همان روشی است که مربیان خوب در زمین بازی یا روی صحنه پیش می‌گیرند. بازی خوب در ورزش، تأتر، سینما، و خلق اثری خوب در نقاشی، نجاری و سایر هنرها محصول برایندی از دانش، فهم، تمرین، تکرار، و دل سپردن است.

یادگیریِ بدون انتقال، یادگیری‌ای نیست که بتوان بر روی آن حساب کرد. یادگیری باید قابل انتقال باشد، هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت. تأکید ما بر یادگیری‌ای است که پایدارتر باشد؛ ما از آن گونه یادگیری‌ای حمایت می‌کنیم که برای خود شخص و جامعه ارزشمند باشد.

 یادگیری برای آن که قابلیت کاربرد گسترده‌ای داشته باشد باید به وسیله اصول تعمیم یافته هدایت شود. دانشی که به صورت طوطی‌وار آموخته شود به ندرت قابلیت کاربرد پیدا می‌کند. انتقال زمانی اتفاق می‌افتد که دانش‌آموز مفاهیم و اصول زیربنایی را فهمیده باشد و بتواند آنها را در بسترهای جدید به کار بگیرد. یادگیری از روش فهمیدن در مقایسه با یادسپاری اطلاعات کتابهای درسی و توضیحات معلم بسیار انتقال‌پذیرتر است.

 افراد خبره و کار بلد وقتی با مسئله یا چالشی روبرو می‌شوند تلاش می‌کنند به مفاهیم اصلی و ایده‌های بزرگ (مثل مضامین، طرحواره‌ها، الگوها، نظریه‌ها و غیره) فکر کنند. افراد تازه‌کار وقتی با مسئله‌ای روبرو می‌شوند به دنبال فرمول‌های صحیح و جواب‌های سطحی‌ای می‌گردند که با شهود روزمره‌شان جور باشد.

پژوهش در حوزه تخصص گویای آن است که پرداختن سطحی به موضوعات بسیار در یک زمینه روش ناکارآمدی برای کمک به دانش‌آموزان به منظور پرورش قابلیت‌هایشان برای یادگیری‌های آینده و دنیای کار است. برنامه‌های درسی‌ای که بر گستردگی دانش متمرکز باشد به دلیل نبود زمان کافی برای یادگیری عمیق (فهمیدن، تمرین و تکرار) مانعِ سازمان‌دهی اثربخشِ دانش می‌شود. یک برنامهٔ درسی گسترده اما کم‌عمق خطر پرورش دانش غیرمتصل را افزایش می‌دهد.