کتاب قلعه حیوانات

قلعه حیوانات یکی از آثار شاخص جرج اورول، نویسنده و روزنامه‌نگار معروف قرن بیستم است. اورول کتاب قلعه حیوانات را در طول جنگ جهانی دوم نوشت؛ این اثر به‌طور غیرمستقیم به شرایط حاکم بر شوروی سابق، اشاره دارد.

قلعه حیوانات به دلیل روابط خوب میان انگلیس و شوروی در آن زمان، مجوز انتشار نگرفت؛ تا درنهایت در سال ۱۹۴۵ در انگلستان منتشر شد و در اواخر دهه ۱۹۵۰ به شهرت رسید.

درباره کتاب قلعه حیوانات

حیوانات مزرعه آقای جونز در اقدامی انقلابی او را از مزرعه بیرون می‌کنند و خود اداره آن را به دست می‌گیرند تا برابری، رفاه و آسایش را برای حیوانات مزرعه فراهم کنند. رهبری این جنبش را گروهی از خوک‌ها به عهده می‌گیرند اما طولی نمی‌کشد که آن‌ها هم به رهبری خوکی به اسم «ناپلئون» شروع به بهره‌کشی از حیوانات دیگر می‌کنند و مشکلات جدید به وجود می‌آید.

کتاب قلعه حیوانات به‌طور غیرمستقیم به شرایط حاکم بر شوروی سابق، اشاره دارد. اورول با نگارش این کتاب از استبداد طبقه حاکم شوروی انتقاد کرد. او معتقد بود نظام شوروی به یک دیکتاتوری تبدیل شده‌ است. در رمان پیش‌رو، انقلاب حیوانات مزرعه، نماد انقلاب کارگری بر ضد نظام سرمایه‌داری و سرنوشت آن است.

جرج اورول در کتاب قلعه حیوانات، مدل حکومتی اتوپیامحور(آرمان‌شهری) را که در نیمه نخست سده بیستم بسیار محبوب بود، به چالش می‌کشد.

خواندن کتاب قلعه حیوانات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه این کتاب را به علاقمندان رمان‌های خارجی پیشنهاد می‌کنیم. قلعه حیوانات از اثرگذارترین رمان‌های قرن بیستم به‌شمار می‌رود و مطالعه آن زمینه آشنایی مخاطبان با مدل حکومتی کمونیستی و چالش‌های آن را فراهم می‌کند.

درباره جرج اورول

اریک آرتور بلر با نامِ مستعار جُرج اوروِل، داستان‌نویس، روزنامه‌نگار، منتقدِ ادبی و شاعر مشهور قرن بیستم در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۰۳، در شهر موتیهاری، بهار (استان هند) در راج بریتانیا زاده شد. زمانی که اریک یک ساله بود، مادرش او و خواهر بزرگترش را به انگلستان برد.

زندگی در محیطی طبقاتی در هند و انگلیس باعثِ نگاهِ ویژه او به فقر شد؛ موضوعی که مهم‌ترین عنصرِ رمان‌ها و نوشتارهای جرج اورول را تشکیل می‌دهد. در جوانی برای کسب تجربه مدتی را در بین فقرا، بی‌خانمانان و کارگرانِ فصلی لندن و پاریس گذراند و بعضی مواقع در ظرفشوییِ یک هتل کار می‌کرد. در این زمان شروع به نوشتن تجربیات خود کرد که به نخستین کتابش آس و پاس‌ها در پاریس و لندن منجر شد. پس از انتشار این کتاب، به رمان‌نویسی پرداخت و دو رمان نخستش نیز بر اساس همین تجربیاتش در برمه (روزهای برمه) و انگلیس (دختر کشیش) شکل گرفت.

«هوای تازه» آخرین رمان او پیش از آغاز جنگ جهانی دوم است. در سال‌های نخستین جنگ به روزنامه‌نگاری و نقد کتاب پرداخت، ولی در سال ۱۹۴۳ پس از مرگ مادرش کار بر روی رمانی که تا امروز به آن مشهور است یعنی قلعه حیوانات را آغاز کرد.

اورول را بیشتر برای دو کتاب سرشناس و پرفروشش قلعه حیوانات و رمان «۱۹۸۴» می‌شناسند. این دو کتاب بر روی هم بیش از هر دو کتابِ دیگری از یک نویسنده قرن بیستمی، فروش داشته‌اند.

هفت ماه پس از چاپ کتاب ۱۹۸۴، اورول در بیستم ژانویه ۱۹۵۰ درگذشت. به درخواست خودش، پیکرش را سوزاندند و خاکسترش را در گورستانی گمنام و پرت در دهکده‌ای به نام ساتن کورتینی در نزدیکی آکسفورد به خاک سپردند.

 بخشی از کتاب قلعه حیوانات

درو کردن یونجه‌ها کار بسیار طاقت‌فرسایی بود و حیوانات برای انجام دادن آن زحمت زیادی را متحمل شدند، اما نتیجهٔ کارشان رضایت‌بخش بود. گاهی انجام دادن برخی کارها برای آن‌ها خیلی دشوار می‌شد، چون ابزارها برای انسان‌ها طراحی شده بود نه حیوانات و اگر حیوانی می‌خواست از آن‌ها استفاده کند باید روی پاهای عقب خود می‌ایستاد و این کار بسیار دشواری بود.

از طرفی، چون اسب‌ها به مزرعه کاملاً آشنا بودند کار چیدن علوفه و جمع‌آوری آن را خیلی بهتر از جونز و کارگرهایش انجام می‌دادند. خوک‌های باهوش نیز انجام دادن کارها را به حیوانات دیگر می‌سپردند و خود مدیریت می‌کردند. و چون دانش آن‌ها از حیوانات دیگر بیش‌تر بود، مدیریت آن‌ها از سوی همهٔ حیوانات پذیرفته شده بود. بوکسر و کلاور دستگاه‌های چمن‌زنی و شِن‌کشی را به خود می‌بستند و با قدم‌های سنگین خود در مزرعه پیش می‌رفتند و کار می‌کردند و یکی از خوک‌ها در حین کار پشت سرشان حرکت می‌کرد و هر گاه لازم بود فریاد می‌زد: «هُش رفقا!» بدین ترتیب، همهٔ حیوانات در جمع‌آوری یونجه کمک می‌کردند. حتی مرغ‌ها و اردک‌ها تمام روز زیر گرمای آفتاب به کار مشغول بودند و خرده‌یونجه‌ها را با نوک خود جمع‌آوری می‌کردند. سرانجام کار درو کردن یونجه‌ها دو روز کم‌تر از زمانی که جونز و کارگرهایش آن را انجام می‌دادند، به پایان رسید و محصول آن بزرگ‌ترین خرمنی بود که تا آن لحظه مزرعه به خود دیده بود. ضایعات کار تقریباً صفر بود چون مرغ‌ها و اردک‌ها با دقت تمام خرده‌یونجه‌ها را جمع‌آوری می‌کردند و هیچ حیوانی حتی کوچک‌ترین سهمی از محصول را ندزدیده بود.